บนโต๊ะอาหารท่ามกลางบรรยากาศที่อึดอัด ไม่สมกับคำว่าเช้าที่ควรจะได้รับของอากาศที่ดี สงครามนั่งหั่นอาหารบนจานอย่างขะมักเขม้นด้วยสีหน้าถมึงทึงแผ่รังสีความน่ากลัวมาให้ผู้ร่วมโต๊ะ ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ทำไมคะ หน้าของโอลีมันน่าเกลียดน่ากลัวมากเลยรึไง คุณถึงไม่อยากมอง”
ทำหล่อนขาดสติเผลอพูดในสิ่งไม่ควรพูด ชายหนุ่มชะงักมีดกำลังหั่นพร้อมส้อมเงยขึ้นมองหน้า คิ้วที่ขมวดแสดงออกถึงความไม่พึงพอใจอย่างชัดเจน
บรรยากาศดี อาหารอร่อย ทว่าคนนั่งร่วมโต๊ะเอาแต่หาเรื่องมันก็น่าอึดอัด เขาคิดในใจไม่คิดจะพูดออกไป ได้แต่จ้องมองหน้า แล้วก้มลงหั่นอาหารต่อ
“สก็อตคะ ฉันพูดกับคุณอยู่นะ”
นั่นยิ่งปั่นประสาทสาวเจ้าเข้าไปใหญ่
“ผมมีสิทธิ์ที่จะเลือก คำพูดไหนไม่เป็นประโยชน์กับสมองผมก็เลือกที่จะไม่ฟังมัน”
พลางเม้มปากแน่นก็ตอนโดนเหน็บแนม หล่อนหน้าชาแต่นั่นไม่ใช่จุดจบที่จะต้องยอมรับ ช้อนในมือเรียวสวยถูกวางลงกระแทกจาน ตามด
