คงไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งสมองให้สั่งม่านตาของหล่อนเบิกกว้างได้ ในนาทีที่มาถึง
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วกว่าปกติและต่อเนื่องเสียจนต้องงง สมองโลดแล่นเรียงระดับความหมายของเหตุการณ์ตรงหน้าแทบไม่ทัน จริงๆแล้วเขาเป็นใครกันแน่ ประโยคคำถามนี้เกิดขึ้นในความคิดของหล่อนอีก
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า..
“เปิดที่พักเรียบร้อยแล้วครับนาย”
คัสเตเว่นเดินเข้ามาโค้งคำนับ บอกกล่าวเขาเป็นภาษาอื่น คนตรงหน้ายังคงนั่งเฉย และหลับตานิ่ง น่าแปลกที่คนเป็นลูกน้องกลับเข้าใจทำในแผนการถัดมา โดยที่เขาไม่ได้พูดจาสักคำ
“ไปกันเถอะ”
เขาพยักพเยิดมาทางเธอ ด้วยภาษาสากล หญิงสาวหย่อนหัวคิ้ว ทว่ากลับลุกขึ้นเดินตามไปอย่างง่ายดาย
“เราจะไปไหนกันคะ”
และตัดสินใจถามหลังจากลงมาจากเครื่องบินส่วนตัว ขณะเดียวกันไม่วายจะหันไปมองทางที่จากมาด้วย
“ไปที่พักครับ”
“แล้วเขา?”
เธอหลุดถาม ใช้นิ้วเกี่ยวเส้นผม จังหวะถูกลมหอบใหญ่พัดเข้ามาจนปลิว
“นายมีธุระต่อค
