หวานใจมาเฟีย(คนนี้ผมจอง)

คืนนั้นผมแค่จูบ(ยังไม่ทำอะไรจริงๆ)

นอกห้อง...

น้ำหวานเดินออกมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องมองซ้ายมองขวา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่อยู่ติดกัน...

ร่างสูงใหญ่เดินออกมาก็พบว่าเธอเดินเข้าไปในห้องข้างๆ เขาจึงเดินตามเข้าไป..

ภายในห้องเก็บของ..

ร่างสมส่วนยืนกอดอกหันหลังอยู่กลางห้อง ในตอนแรกเธอกำลังจะเดินออกไปคุยที่อื่นแต่ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาพอดี เธอกลัวจะเสียฟอร์มจึงไม่เปลี่ยนห้อง...

"คุณต้องการอะไรกันแน่" น้ำหวานหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา เธอหลบมามากพอแล้วและเธอก็ไม่จำเป็นต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป

"ฉันรู้ว่าการได้เจอคุณที่นี่ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน คุณมีแผนอะไรกันแน่" ข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาอยู่ในหัวเธอหมดแล้ว เธอไม่ใช่คนโง่หรอกนะ..เธอสวยและฉลาดมาก

"หึ.." ร่างสูงหล่อยืนกอดอกกระตุกยิ้มพิมพ์ใจ..เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาแปลกใจได้ทุกครั้งที่เจอจริงๆ ครั้งแรกที่เจอกันในคลับ เธอเป็นฝ่ายเข้าหาบอกว่าอยากรู้จัก ขอเบอร์แลกไอจี..แล้วดูตอนนี้สิ

"นี่คุณ..หยุดยิ้มกวนประสาทฉันสักที" เธอต้องใช้ความอดทนอย่างมากเพื่อที่จะคุยกับเขา คนบ้าอะไรยิ้มได้ตลอดไม่ดูเวลาเอาซะเลย ตอนนี้เธอกำลังซีเรียสอยู่นะ เธอไม่อยากเห็นใบหน้าหล่อๆ กับรอยยิ้มของเขา เธอไม่อยากเห็น..

"ผมเปล่ายิ้ม" ขณะพูดก็ยังคงยิ้มหล่อ เขาคงจะบ้าไปแล้วจริงๆ ที่เอาแต่มองหน้าเธอแล้วก็ยิ้ม

"ก็คุณยิ้มอยู่นั่นไง หยุดยิ้มเดี๋ยวนี้เลยนะ เรื่องที่จะคุยฉันจริงจัง เพราะฉะนั้นห้ามยิ้ม" ถ้าเขาไม่หล่อเธอจะไม่พูด แค่ทำหน้านิ่งๆ ก็หล่อแล้วไหมทำไมต้องยิ้มด้วย!!

"ครับ" แล้วเขาก็ทำหน้านิ่งๆ แต่แววตามันหลอกกันไม่ได้ถึงจะหน้านิ่งแต่แววตาของเขาแพรวพราวาสุดๆ แค่สบตาก็ทำเอาเธอลืมคำที่จะพูด..ทำหน้านิ่งยังหล่อขนาดนี้

น้ำหวานพยายามตั้งสติกำมือเข้าหากันจนเหงื่อออก ใครไม่เป็นเธอคงไม่รู้ว่าการที่ต้องทำตัวให้เก่งกล้าเหมือนไม่รู้สึกกลัวอะไรนั้นเป็นยังไง เธอกำลังจะลืมคำถามที่เตรียมมาตั้งแต่เมื่อคืน อยู่ต่อหน้าพ่อต่อหน้าคนอื่นเธอเก่งสุดๆ ไปเลย พออยู่กับเขาสองคนเหมือนมวยถูกน็อกแค่มองตาก็ปากไม่ออก..

"คุณบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับผม" เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่ยืนนิ่งเขาก็พูดขึ้น แอบมองสังเกตอาการของเธอเงียบๆ

"ชะใช่ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณต้องการอะไรถึงเข้ามาซื้อหุ้นบริษัทของเตี่ยแต่ถ้าคุณคิดจะเข้ามาฮุบกิจการหรือทำร้ายครอบครัวของเรา ฉันเอาคุณตายแน่" เธอชอบดูซีรีส์เป็นชีวิตจิตใจมีหรือที่เธอจะเดาทางเขาไม่ออก

ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มหัวเราะออกมาอย่างสุดจะกลั้น เขาพยายามแล้วนะ พยายามที่จะไม่ยิ้ม..เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกที่สุดจริงๆ

"ผมว่าคุณคงดูหนัง ไม่ก็ซีรีส์เกาหลีมากเกินไป ผมไม่ได้เข้ามาฮุบกิจการหรือทำร้ายใคร" เขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้น เงินทองบริษัทเขามีครบหมดแล้ว เหลือก็แต่..ที่ยังไม่มี

"ฉันชอบดูซีรีส์จีนต่างหากเล่า แต่ถึงยังไง ฉันก็ไม่ไว้ใจคุณหรอก" นายนี่รู้ได้ไงว่าเธอชอบดูซีรีส์หรือว่าเขาจะสืบเรื่องของเธอเหมือนกัน...

"ครับ คำถามของคุณหมดแล้วใช่ไหมผมจะได้ถามกลับบ้าง" ร่างสูงขยับตัวเดินเข้ามาใกล้

"ยังไม่หมด ยะหยุด หยุดอยู่ตรงนั้นเลย" น้ำหวานหันมองซ้ายขวาเพื่อหาช่องทางหากต้องหลับหนี

"ถามต่อเลยครับ" เขาหยุดขยับตัวมองตรงไปที่คนสวย..

"หากคุณไม่ได้ต้องการฮุบกิจการหรือเข้ามาทำร้ายพวกเราแล้วคุณต้องการอะไรกันแน่ ขอคำตอบจริงจังตรงไปตรงมา" เขาจะบอกว่าเขาเป็นคนดีเข้ามาซื้อหุ้นบริษัทของเตี่ยโดยไม่หวังอะไรอย่างนั้นเหรอ เหอะเธอไม่เชื่อหรอก

"ถ้าผมบอกว่า..ต้องการคุณล่ะ" แล้วคำตอบเขาก็ตรงสุดๆ ทำเอาคนฟังถึงกับช็อกไปชั่วขณะ หูอื้อวิ้งๆ เลย ใจก็เต้นแรงตึกตักไม่รู้ว่าเต้นแรงทำไม...

"อะ..คุณ คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า" นี่มันเหตุผลของคนบ้าชัดๆ ไม่เชื่อหรอกเธอจะไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ขนาดประวัติของเขาเธอยังไม่เชื่อเลย..

"ก็คงจะบ้าไปแล้วจริงๆ จบคำถามของคุณหรือยังผมจะได้ถามกลับบ้าง"

"ยะยัง ฉันอยากจะคุยเรื่องเมื่อหลายเดือนก่อน" เรื่องนี้อาจจะทำให้เธอเผลอต่อยหน้าเขาอีกก็ได้...

ชายหนุ่มยืนกอดอกตั้งใจฟังเพราะเป็นเรื่องเดียวกันกับที่เขาอยากจะถาม..

"ห้ามคุณบอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะกับเตี่ย เรื่องคืนนั้นฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น" พูดไปก็สั่นไปที่สั่นเพราะไม่อยากนึกถึงเธอจำอะไรไม่ได้แต่ก็พอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง คิดแล้วก็ยังแค้นใจ

"นี่คุณคิดว่าคืนนั้นเรามีอะไรกันแล้วจริงๆ งั้นเหรอ" ตอนเช้าเขาอธิบายไปแล้วว่าทุกอย่างแค่เกือบ แต่เธอก็เข้าใจผิดต่อยหน้าเขาแล้วหนีไป ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำมาก่อน ไม่เคยมี..

"หยุด หยุดๆ พูดคำนั้นเลยนะ"

"คำไหน?"

"ก็คำว่าเรามีอะไรกัน ไม่ต้องพูดคำนั้น ฉันไม่อยากฟังไม่อยากได้ยิน" มันจี๊ดในใจที่เสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายอย่างเขา คิดแล้วก็อยากจะต่อยเขาอีกสักหมัด ความมโนคิดไปเองต้องยกให้น้ำหวานที่หนึ่ง ถ้าเชื่ออะไรก็เชื่อเต็มร้อย

"คือมันยังไม่ได้เกิดขึ้น คืนนั้นเรายังไม่ได้เอากัน" ไม่ให้พูดมีอะไรกันเขาก็ใช้คำว่าเอา

"ฮะ!! เอากันอย่างนั้นเหรอ" ตอนนี้หน้าเธอกำลังแดงร้อนเพราะอยากจะทุบเขา

"ดะเดี๋ยวๆ ไม่ใช่แบบนั้นผมหมายถึงยังไม่ได้เกิดขึ้น ผมแค่.." ไม่คิดว่าต้องมาอธิบายอะไรแบบนี้แต่ที่เขาต้องเคลียร์เพราะอยากให้ความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นในทางที่ดี..ไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด

"แค่อะไร" ใจเธอสั่นไปหมด มือก็สั่นเพราะอยากจะทุบเขา

"แค่จูบ" ใบหน้าของเขาจริงจังขึ้น

พระเจ้าหัวใจเธอจะวาย เขาบอกว่าแค่จูบก็ทำเอาเธอแทบบ้า มือเล็กยกขึ้นปิดปาก...

"จูบตรงไหน" ในหัวเธอกำลังคิดถึงฉากจูบในซีรีส์

"ตรงปาก..แล้วก็ตรง" เขาทำหน้านิ่งละสายตามองลงช่วงหน้าอกของเธอแค่มองผ่านๆ นะไม่ได้จ้อง รู้ว่าถ้าจ้องเธอต่อยหน้าเขาแน่ "อะฮืม.." เขาทำเสียงกระฮึ้มในลำคอเป็นการเตือนตัวเองว่าให้มองผ่าน เงยหน้าขึ้นสบตาก็พบว่าเธอจ้องมองหน้าเขายังกับจะกระโจนเข้ามาต่อยหน้าแต่รอบนี้เขาไม่ยอมให้ต่อยฟรีๆ หรอก หมัดแลกจูบก็คงไม่เลว..

"ก็ตรงหน้าอกนั่นแหละ" คืนนั้นเขาไม่ได้เมาจึงจำได้หมดทุกอย่าง แต่อย่าให้ต้องคิดเลย..เดี๋ยวเป็นเรื่อง

"นะนาย!!" น้ำหวานยืนตัวสั่นพร้อมจะขย้ำเขาทุกเมื่อ..เธอต้องบอกให้ตัวเองใจเย็นๆ ใจเย็นไว้ก่อน หวาน...แต่ตอนนี้เธอเย็นไม่ไหวแล้ว 'กล้าดียังไงถึงมาจูบหน้าอกเธอ'

"ตายซะเถอะ!!" คนตัวเล็กกระโจนพุ่งหมัดเข้าใส่หน้าเขาแต่ไม่โดนเพราะเขาเบี่ยงหลบทัน...แต่มีหรือเธอจะยอมไม่โดนหมัดนี้ก็ต้องหมัดต่อไป