ด่ามาจูบกลับ

1444 Words

น้ำหวานพยายามเบี่ยงหน้าหลบสุดชีวิตจนสุดท้ายก็หลุดพ้น เธอหันหน้าเข้าชิดกำแพงเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เกร็งสั่นไปทั้งตัว "เก่งนักไม่ใช่หรือไง" สำหรับเขานี่ไม่ใช่จูบแต่เป็นการเตือนว่าอย่าลองดี น้ำหวานกัดกรามเข้าหากันแน่นอยากจะด่าแต่ก็กลัวว่าไอ้คนเลวจะจูบเธออีก ไม่นะ เธอเสียจูบแรกไปแล้ว แต่ไอ้คนเลวคนนี้บอกว่าเคยจูบเธอไปแล้ว แต่เธอจำไม่ได้ไง สำหรับเธอครั้งนี้คือครั้งแรก "กล้าดียังไงถึงมาขโมยจูบแรกฉันไป ไอ้บ้าเอ้ย!!" เธอหันหน้ามาเผชิญหน้ามองเขาตาวาวโรจน์แทบลุกเป็นไฟ "จูบแรกงั้นเหรอ??" คำตอบเธอทำเอาเขางง ก็บอกว่าเคยจูบกันไปแล้ว แล้วมันก็ทำให้เขาเป็นบ้าจนถึงทุกวันนี้ "ก็ใช่ไงไอ้บ้า ไอ้คนสารเลว ฉันจะเก็บไว้ให้สามีของฉันเท่านั้น ไอ้บ้าเอ้ยย!!" โกรธ โกรธมาก!! เธออยากจะฆ่าเขาจริงๆ เรื่องเมื่อหลายเดือนก่อนเธอไม่นับเพราะไม่รู้สึกตัว สำหรับเธอมันคือจูบแรก "แบบนี้เขาไม่เรียกจูบหรอกนะ" "ไม่เรียกจูบแล้วเรียกอะไร ถ้าฉันหลุดออกไปได้ ฉันฆ่านายตายแน่" เธอไม่ได้พูดขู่แต่จะทำมันจริงๆ เขาคือศัตรูที่เธอหมายหัวว่าต้องฆ่าให้ตาย น้ำหวานเงยหน้าขึ้นจ้องมองเขาด้วยแรงอาฆาต "หึ..ถ้าจูบจริงๆ มันต้องแบบนี้" ใบหน้าหล่อโน้มลงประจูบริมฝีปากนุ่มนิ่มก่อนที่เธอจะเอ่ยคำด่า เขาจะทำให้เธอเห็นว่าจูบจริงๆ มันเป็นยังไง... "อื้ออ!!" เหมือนโลกทั้งใบหมุนเคว้งเมื่อเธอถูกเขาประกบจูบลงอีกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมไม่เหมือนเดิมเลยสักนิด ใจของเธออยากจะฆ่าเขาให้ตายแต่ร่างกายมันกลับตรงกันข้าม...เธอพยายามฝืนตัวเองไม่ให้เขารุกล้ำเข้ามาในพื้นที่แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนอ่อนด้อยประสบการณ์ แค่เขาขบเม้มริมฝีปากบางบนล่างของเธอสลับกับดูดดึงก็ทำเอาเธอสมองเบลอไปหมด ร่างกายหมดแรงต้านเอาดื้อๆหัวใจก็เต้นแรงราวกับเป็นวันสุดท้ายที่หัวใจเธอจะเต้น..ใช่มันเต้นแรงเกินไป ตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังจะหมดแรงแต่ที่ยังยืนอยู่ได้เพราะถูกเขากอดล็อกตัวเอาไว้ทุกทิศทาง.. เมื่อเธอหยุดต่อต้านเขาก็ค่อยๆ แทรกปลายลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากแสนหวานสลับกับจูบดูดดึงริมฝีปากบางเพื่อไม่ให้เธอตกใจแล้วจากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นไล่ต้อนเคล้าคลึงไปกับเรียวลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง ขยับลิ้นไล่วนรอบๆ ลิ้นเล็กออกแรงดูดดึงเบาๆ สลับกันไปมา...ดีกรีความร้อนแรงขยับเพิ่มมากขึ้น มากขึ้นจนคนอ่อนประสบการณ์เริ่มทนไม่ไหว.. เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจตาย ตายไปตั้งแต่ที่เขาทำบางอย่างกับร่างกายเธอ ทำไมเธอถึงยอมโอนอ่อนให้กับเขาโดยควบคุมไม่ได้.. เมื่อสัมผัสได้ว่าคนในอ้อมกอดกำลังจะขาดใจเขาก็ค่อยๆ ผละริมฝีปากออกทีละนิดแต่ก็ยังอ้อยอิ่งสุดๆ กว่าจะปล่อยให้เธอได้หายใจหายคอก็ทำเอาเธอเกือบตาย "อะแฮ็กๆ" เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกเธอก็รีบหายใจเข้าปอดในสภาพเหนื่อยหอบ พอมีแรงเท่านั้นแหละเธอก็เงยหน้าขึ้นด่าด้วยความแค้นใจ "ไอ้คนสารเลวไอ้เห... อื้อออ!!" ยังด่าไม่หายแค้นก็ถูกเขาประกบจูบลงมาอีกครั้งและครั้งนี้ก็หนักหน่วงเหมือนเดิมแต่ไม่เหมือนเดิมตรงที่เขาตั้งใจกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ แต่ก็เจ็บจนรู้สึกได้ "อื้อออ" แล้วเขาก็ขยับริมฝีปากออก.. "ถ้าคุณด่าผมอีก ผมจะจูบคุณให้ปากบวมเจ่อ" เขาไม่ได้พูดเล่น น้ำหวานเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาโกรธแค้นนัยน์ตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำตาแต่มันไม่ได้ไหลออกมา...เธอแค้น แค้นให้ไอ้บ้านี้!! "แกมันไอ้ชาติชั่วเอ้ยยย!!! อื้มมม" แล้วก็เหมือนเดิม เธอถูกเขากระแทกริมฝีปากลงมาจูบจนรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปาก ที่บอกว่ากระแทกคือเขากระแทกจริงๆ แล้วเขาก็ดูดดึงริมฝีปากด้านบนของเธอจนรู้สึกว่ามันบวมเจ่อไปหมดแล้ว เธอเจ็บนะไอ้บ้า!! แล้วเขาก็ขยับริมฝีปากออกมาจ้องมองตา..แบบตามองตา "อย่าทำให้ผมต้องโกรธไปมากกว่านี้" เขารู้ว่ามันไม่ใช่จุดเริ่มต้นที่ดีแต่เธอก็กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาสุดๆ พยายามแล้วพยายามที่จะใจเย็น..แต่มันไม่ไหวจริงๆ "ฉันเกลียดนาย เกลียดๆๆ เกลียดด!!! อื้มมม" เธอเกลียดไอ้บ้านี่ แต่ยิ่งเกลี่ยเธอก็ยิ่งเจ็บเพราะเขาดึงหน้าเธอเข้าไปจูบแบบดิบเถื่อนสุดๆ สุดแบบไหนนะเหรอก็จนเธอรู้สึกได้ถึงรสชาติเค็มๆ ของเลือดเธอคิดว่าเป็นเลือดเธอนี่แหละเพราะเธอรู้สึกเจ็บแต่ก็ไม่ได้เจ็บถึงขนาดเลือดออก.. "อะแฮ็กๆ " เมื่อเขาผละออกเธอก็รีบหันหน้าหนีไปอีกทาง "พะพอแล้ว ฉันเจ็บไปหมดแล้ว" เธอกลัวแล้วไม่เอาแล้ว น้ำหวานเงยหน้าขึ้นมองเขาชั่วครู่ก็พบว่ามีเลือดออกตรงมุมปากของเขา เป็นฝีมือเธอนั่นแหละเธอกัดปากเขาแต่แปลกที่เขาไม่ร้องสักแอะยังคงบ้าปล้ำจูบเธออยู่ได้..เธอเจ็บไปหมดแล้ว "ไม่ด่าต่อแล้วหรือไง ด่าสิ" จับให้ใบหน้าสวยจอมพยศเงยขึ้น ไล่สายตามองสำรวจว่าเขาไม่ได้ทำให้ริมปากของเธอมีแผลแต่เลือดนั่นมาจากเขา แม่ง..ผู้หญิงอะไรร้ายจริงๆ ไม่ใช่เขาไม่เจ็บแต่เก็บอาการและทนได้... "ไม่!!!" "ยอมแพ้แล้วหรือไง??" บทจะยอมก็ยอมง่ายๆ จะให้เขาเชื่อเธอหรือไง ตั้งแต่ปะทะกันมาเขาคิดว่าเธอกำลังมีแผน.. "อืม.." น้ำหวานเหลือบตามองสำรวจรอบๆ ห้อง ถ้าเจอสิ่งที่ต้องการเมื่อไหร่เตรียมตัวตายได้เลย สิ่งที่เธอมองหาคือเหล็กหรืออะไรก็ได้ที่สามารถฟาดหัวเขาให้ตาย!! "ง่ายจัง" อาเธอร์ก็ก้มมองสังเกตอาการของเธอ เมื่อเห็นว่าเธอมองไปที่เศษเหล็กที่วางอยู่ไม่ไกลเขาก็รู้ได้ทันที แต่ก่อนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็มีเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก ก็อกๆ ก็อกๆ เป็นเสียงของอิงอรเลขาและเสียงเตี่ยเทพ...ถามว่ามีใครอยู่ข้างในไหมคาดว่าทุกคนกำลังตามหาทั้งคู่อยู่ "เตี่ย!!! หวานอยู่ข้างใน เตี่ยช่วยหวานด้วย เตี่ยย!!! อื้ม" น้ำหวานตะโกนออกไปสุดเสียงแต่ก็ถูกเขาก้มหน้าลงมาจูบปิดริมฝีปาก...สัญชาตญาณความเอาตัวรอดทำให้เธอต้องทำอะไรบางอย่าง ตอนนี้เสียงเคาะประตูเงียบไป ทุกคนกำลังจะทิ้งเธอไป น้ำหวานตัดสินใจเงยหน้าขึ้นกัดเข้าจมูกโด่งของเขาสุดแรง กะให้ขาดติดปากเธอไป... "โอ๊ยยยยยย!!! " คนตัวสูงร้องลั่นห้อง!! ความเจ็บไม่ต้องพูดถึงเจ็บที่สุดในชีวิตมาเฟียเลยแหละ เมื่อเธอผละออกเขาก็รีบยกมือขึ้นจับจมูกก้มหน้าก้มตา "และนี่สำหรับคนเลวอย่างนาย!!" ก่อนจะไปเธอก็ยังไม่หายแค้น เมื่อได้โอกาสเธอก็เตะเข้าที่กลางเป้าของเขาเต็มๆ พลั๊กกก!!! เอาไปหนึ่งดอกเน้นๆ "โอ๊ยยยย!! อ๊าาา" ตุบ!!! ร่างสูงใหญ่ล้มลงนั่งกับพื้นครั้งนี้ยืนไม่ไหวจริงๆ จุกจริงเจ็บจริง... น้ำหวานหันไปมองผลงานแล้วรีบวิ่งหนีเปิดประตูออกไปข้างนอก... แกร็ก!! นอกห้อง..เมื่อเห็นว่าเตี่ยกับเลขากำลังจะเดินเข้าไปในลิฟต์เธอก็ตะโกนเรียกเสียงดัง "เตี่ย!!! หวานอยู่นี่ เตี่ยช่วยหวานด้วย ฮือๆ" เมื่อมองเห็นพ่อเธอก็ร้องไห้โฮ รีบวิ่งเข้าไปกอดร่างอวบอ้วนของเตี่ยไว้แน่น... เตี่ยเทพยืนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ตกใจที่เห็นลูกสาวร้องไห้วิ่งเข้ามากอด ตกใจอีกครั้งก็ตรงที่มองเห็นอีกคนเดินออกมาจากห้องเก็บของด้วยสภาพ ยับเยิน.. "คุณ..คุณอาเธอร์" มือโอบกอดลูกสาวตามองไปที่หุ้นส่วนคนสำคัญ สภาพนี้..ไม่ต้องสืบก็รู้ว่าสาเหตุเกิดจากอะไร... ไอ้หยา...งานนี้ซี้แหงแก๋!!! ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more