Baran , sabah güneşinin odasını aydınlatan sıcak ışığıyla gözlerini açtı.Yatağından doğruldu.İlk yaptığı şey telefonuna uzanmak oldu.
Telefonunu açar açmaz bir mesajın geldiğini gördü.
Ve o mesaj Baran’ ın uykulu gözlerini parlattı.
“ Günaydın Baran …Dünkü geceyi hiç unutmayacağım. Umarım bu gün de birimizi daha çok tanıyacağımız bir gün olur”.
Berivan’dan gelen bu mesajı okurken, Baran’ın yüzüne istemsiz bir gülümseme yayıldı.
Kalbinde tarifsiz bir sıcaklık vardı.
Sanki yeni bir gün değil, yeni bir hayat başlamıştı.
Telefonu göğsüne bastırdı.
Bir süre öylece yattı, gözlerini tavana dikmiş, düşündü:
“Berivan… sen benim mucizemsin.”
Alt katta, büyük kahvaltı sofrası hazırlanıyordu.
Kezban Hanım her zamanki gibi sabahın erken saatlerinde mutfağı ele geçirmişti.
Hazar Hala, elind
