๑๑
บ่ายนี้เอื้อนจันทร์มีคลาสเรียนที่มหาวิทยาลัยแต่วันนี้พิเศษหน่อยเล็กน้อยเพราะยัยยี่สกอาสาขับมารับเธอที่บ้านเพื่อไปเรียนพร้อมกันทั้งสามสาว ฤดูหนาวปีนี้มาช้ากว่าทุกปีทำให้ปลายเดือนพฤศจิกายนมีลมหนาวแค่ตอนกลางคืนและตอนเช้าตรู่เพียงเท่านั้น คนที่ดูจะชินกับสภาพอากาศอย่างเอื้อนจันทร์จึงไม่จำเป็นที่จะต้องสวมเสื้อกันหนาว ในขณะที่เพื่อนสาวคนสนิททั้งสองสวมเสื้อคลุมไหมพรมถักตัวหนาพร้อมผ้าพันคอสีสวยทันสมัย
“หาวว…” เอื้อนจันทร์งัวเงียยังไม่ลืมตาตื่นดี ส่งเสียงหาววอดใหญ่
“ยัยเอื้อนแกเป็นหมีขั้วโลกหรือไงไม่สะเทือนกับลมหนาวสักนิดเลยเหรอ” ยี่สกเดินปากสั่นกึกชำเลืองมองเอื้อนจันทร์ที่เดินทำราวกับไม่สะทกสะท้านความเย็น
“บ่ายโมงแล้วจ๊ะคุณยี่สก คุณน้ำว้า มันจะไปหนาวได้ไง พวกแกปากบอกว่าชอบหน้าหนาวแต่พอหน้าหนาวที่ไรทำตัวเหมือนคนจะตายซะงั้น”
“หนาวย่ะยังไงฉันก็หนาวอยู่ดี” น้ำว้าตอบ ยามเอ่ยมีกลุ่มควันเขม่าสี
