เมื่อวานหยกฝากหมูออมสินตัวของน้องไข่มุกกับท่านประธานไว้ที่เธอ ให้ใส่รถเอามาที่โรงแรมด้วย ส่วนหมูหยกๆๆ หยกห่ออย่างดีประคับประคองกลับไปแล้ว แต่เมื่อเช้ารถติดมาก แอนนามาถึงไม่เลตก็จริง แต่ไม่มีเวลาเดินเอาไปให้น้องไข่มุกที่ครัวเบเกอรี่ เธอต้องเข้างานทันที ในใจคิดว่าเดี๋ยวหยกก็คงเดินมาเอาไปเอง แต่ตั้งแต่เช้าจรดบ่ายแอนนาก็ยังไม่เห็นเขา แถมตอนนี้ยังส่งเจ้าของตัวจริงมาทวงถึงที่
หลังจากข้อความแรกถูกอ่านแล้วก็มีอีกข้อความหนึ่งถูกส่งเข้ามาทันที
‘บอกหลานว่าเธอซื้อให้นะ’
แอนนาไม่เข้าใจคำสั่งเขา แต่ก็ทำตามแต่โดยดี เธอหยิบถุงผ้าใบแรกที่วางไว้บนโต๊ะมาวางบนตัก แล้วหยิบหมูออมสินสีแดงติดดอกไม้ออกมาก่อนเป็นตัวแรก
“ออมฉิน” น้องไข่มุกเอานิ้วมาวางแปะบนหมู “มุมีๆๆๆๆ หมูออมฉิน สีพิงเคอร์ แต่ป้อก๋าแก้งมุ”
“แกล้งยังไงคะ” เฟิร์นถาม เธอก็เป็นอีกคนที่ต้องทุบออมสินของตัวเอง เมื่อเลขาฯ แทมเดินมาชี้ที่ออมสินของเธอพ
