“แอนนา การใช้ชีวิตร่วมกันก็เหมือนการสวมรองเท้า ถ้ามันไม่พอดี สักวันก็ต้องถอดมันทิ้ง” หยกเอี้ยวตัวไปหยิบของด้านหลัง
“อะไรเหรอหยก” แอนนาอุทานเมื่อเห็นถุงแบรนด์ดังซึ่งวางซ้อนอยู่กับถุงอีกใบ แล้วหยกก็หยิบกล่องที่อยู่ในถุงแบรนด์ดังขึ้นมา
“ฉันซื้อมาให้ ชอบไหม”
แอนนาลูบคลำกล่องที่หยกนำมาวางไว้บนตักเธอ น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้ง รองเท้าวาเรนติโนราคาแพงที่เธอทำพังในวันนั้น
“ช้างดาวคู่นั้นมันใหญ่เกินไปก็ทิ้งมันไปซะ”
“มันแพงมาก หยกไม่จำเป็นต้องซื้อให้เราเลย คู่นั้นมันก็เก่าแล้ว พังก็ไม่เป็นไร แล้วเราก็เซ่อซ่าเองด้วย” น้ำตาของแอนนาหยดแหมะลงมาบนรองเท้า
“แหม ฉันบอกว่าฉันไม่รวย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะจนนะ” หยกดึงจมูกเธอ
แอนนาหยิบรองเท้าขึ้นมาจากกล่อง ยิ้มด้วยความตื้นตันใจ จากนั้นก็ทำสิ่งที่หยกไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น เขาถึงกับตาโต มองอย่างอึ้งๆ
“เราชอบดมรองเท้าใหม่” เธอยิ้มกว้าง “หอมนะ ดมไหม”
