หยกใช้เวลาอยู่กับบุหรี่ไปหนึ่งมวน ไม่พูดอะไรสักคำ ส่วนเธอก็ไม่พูด เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน
ความเงียบ การอยู่กับตัวเอง น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้
“ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ ถ่อย ต่ำ ไม่ได้มีสง่าราศีเหมือนคนอื่นๆ ที่มาจีบเธอ”
หยกจุดบุหรี่อีกมวน อัดมันเข้าปอดแล้วพ่นควันออกมายาว มองดูควันค่อยๆ จางไปในอากาศ เขาไม่ได้ชอบสูบมันเท่าไร แต่เวลามีเรื่องให้ขบคิดก็ไม่เลวที่มีมันเป็นเพื่อน
“ถ้าไม่มีสง่าราศี เราจะเห็นออร่าของหยกเหรอ” แอนนาจับไหล่หนาให้กำลังใจเขา “เราเห็นอะไรหลายๆ อย่างในแววตาของหยก”
“เหอะ อะไรเหรอ” หยกแค่นหัวเราะ
“ความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ในความแข็งกร้าว ความเอาใจใส่ที่แฝงอยู่ในความแข็งกระด้าง”
หยกหันมามองสาวช่างวิเคราะห์ ยิ้มมุมปากน้อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าหวาน “เหม็นบุหรี่ไหม”
“ไม่อะ” แอนนาส่ายหน้า ทั้งที่ลมหายใจของเขามีแต่กลิ่นนิโคติน
“โกหก” หยกถอนใบหน้าออก “แค่
