อ้วกเละกับเอาไม่พัก
1055 Words
“เธอดูสิ วิวแม่น้ำเจ้าพระยาถ้ามองจากสะพานสูงๆ แบบนี้มันก็สวยดีนะ” เขาหยุดรถเมื่อถึงกลางสะพาน ให้เธอได้ชื่นชมบรรยากาศของแม่น้ำเจ้าพระยากลางดึก
แรงรัดตรงบั้นเอวผ่อนคลายขึ้น ลูกลิงคงจะหายเกร็งแล้วละสิ ปกติเป็นตุ๊กตาหน้ารถซูเปอร์คาร์ วันนี้ต้องมากลายเป็นสก๊อยฝึกหัดของเขา
“สวย แต่น่ากลัว เรากลัวแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลางคืน ไปเถอะ”
“กลัวอะไร โรงแรมเราก็อยู่ริมแม่น้ำ เธอเข้ากะตอนกลางคืนก็น่าจะเห็นจนชิน”
“เราไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆ เราเห็นกู้ภัยถูกเรียกมาตอนกลางคืนบ่อย”
“อ๋อ”
เรื่องความกลัวว่ากันไม่ได้ หยกเข้าใจ เขาจึงพาเธอลงจากสะพานกรุงเทพฯ วิ่งไปถึงแยกท่าพระหยกก็ชิดซ้ายเพื่อจะเข้าเส้นเพชรเกษม
“เลี้ยวขวา” เธอตะโกนแข่งกับเสียงลม พร้อมกับแขนที่ยื่นมาบอกทาง
จากนั้นแอนนาก็บอกทางหยกจนกระทั่งมาถึงคอนโดฯ ของเธอ พอลงจากรถเธอก็คืนหมวกกันน็อก คืนหมวกไหมพรม จัดผม ยืดเส้นยืดสายหลังจากนั่งเกร็งมานาน หยกทำท่าจะออกรถเธอก็รีบรั้งไว้
“หยกบอกว่าจะเล่าให้เราฟังไง ว่าทำไมต้องรีบร้อนออกมา” แอนนาท้วงในสิ่งที่เขาติดค้างไว้
“ถ้าเล่าคงยาว วันจันทร์เล่าให้ฟังแล้วกัน”
“กว่าจะถึงวันจันทร์ก็ต้องผ่านเสาร์อาทิตย์ ตั้งสี่สิบแปดชั่วโมง เล่าเลยเถอะ ไม่งั้นเรานอนไม่หลับ” แอนนาคะยั้นคะยอ
“เฮ้อ เยอะนะเรา งั้นเดินไปเซเว่นข้างหน้ากัน หาอะไรดื่มไปด้วย”
แอนนาพยักหน้าและรับกระเป๋าสะพายคืนมาจากหยก
“เราก็มีเรื่องจะพูดกับหยก ยาวเหมือนกัน” แอนนาบอกระหว่างหยิบเบียร์มาใส่ตะกร้า “ขึ้นไปบนห้องเราไหม จะได้ซื้อน้ำแข็งไปด้วย”
“ชวนฉันขึ้นห้องแบบนี้ บนห้องมีผีเสื้อให้ดูหรือเปล่า” หยกขยับมายืนซ้อนหลัง ถามเบาๆ ที่ข้างหูขณะเธอเลือกเบียร์เพิ่ม
ไม่ใช่เพียงเสียง แต่ปลายจมูกโด่งๆ ยังเฉี่ยวเบาๆ ตรงข้างแก้ม พานให้ขนอ่อนพากันลุกชัน วูบวาบ ผีเสื้อที่เขาว่าตอนนี้มันบินอยู่ในท้องน้อยของเธอนับพัน
“ไม่มีผีเสื้อ มีแต่รถไฟฟ้า” แอนนาเอียงหน้ามาบอก จังงังด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มและลมหายใจของเขาที่รินรดบนผิวหน้าของเธอ
“แล้วดาวล่ะ คืนนี้ฉันพาไปเก็บดาว เอาไหม”
แอนนารีบหันกลับไปที่ตู้แช่เย็น แก้เขินด้วยการชี้ไปที่เบียร์ยี่ห้อหนึ่ง “อันนี้ก็น่าลองนะ”
“นี่กะมอมฉันเหรอ ฉันเมาแล้วมีสองอย่าง เธอจะเลือกอย่างไหน”
“อะไรมั่ง”
“อ้วกเละ หรือไม่ก็เอาไม่พัก เธอสะดวกจะเช็ดอ้วกหรือเช็ดอย่างอื่น”
ริ้วแดงๆ ลามไปทั้งตัวแอนนา โดยเฉพาะใบหน้า อีกครั้งที่หยกจงใจปัดจมูกผ่านผิวเนียนๆ ขณะก้มนับเบียร์ในตะกร้าซึ่งตอนนี้มีทั้งหมดสิบกระป๋อง
“ก็ไม่จำเป็นต้องกินทีเดียวให้หมดนี่ ซื้อไปเผื่อเวลาที่เราเบื่อๆ จะได้ไม่ต้องลงมาซื้อ”
แอนนาหันมาค้อน พลางหยิบใส่มาอีกสองสามกระป๋อง และเดินหนีเขาไปที่ตู้อาหารกินเล่น
“หยิบไส้กรอกให้หน่อย เอาชีสไบรท์ สามแพ็ก ให้เขาเวฟเลยนะ หิว” หยกสั่งเป็นชุด “ถ้าเธอจะกินก็หยิบมาเพิ่มด้วย”
แอนนาหยิบเพิ่มเติมจากที่เขาบอกมาอีกสองแพ็ก
“แอนนาๆ หยิบไข่ลวกให้สามแพ็กสิ นัดสาวเมื่อคืนใช้แรงไปเยอะ” หยกแอบมองหน้าเธอ
“ใช้แรงเมื่อคืน แล้วทำไมไม่กินตั้งแต่เมื่อเช้าล่ะ” เธอหันมาตวัดเสียงถาม
หยกแค่ยักไหล่เป็นคำตอบ ทิ้งให้เธอทำหน้าบึ้งตึงหยิบไข่ลวกโยนลงตะกร้า
ระหว่างคิดเงินและคนขายอีกคนเอาไส้กรอกไปเวฟ หยกซึ่งยืนรอจ่ายเงินอยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็คิดแล้วคิดอีกว่าเขาจะเอื้อมไปหยิบกล่องคอนด้อมด้วยดีไหม นี่เขามาถึงจุดที่คิดหน้าคิดหลังตอนที่จะคว้าผู้หญิงขึ้นเตียงแล้วหรือเนี่ย เพื่อนรู้เพื่อนล้อแน่ๆ
จะว่าไปอาการนี้ก็เป็นมาตั้งแต่เมื่อวาน พอออกจากโรงแรมเขาก็ไลน์ไปยกเลิกนัดสาวในทินเดอร์ ไม่รู้สิ จู่ๆ ก็ไม่มีอารมณ์ เขาลงจากงานเลี้ยงมาก่อน ส่วนพวกประชาสัมพันธ์ของโรงแรมต้องทำหน้าที่จนกว่างานจะเลิก แต่หยกไม่ได้กลับในทันที เขาแกร่วรอจนกระทั่งงานเลิก รอดูว่าแอนนาจะกลับอย่างไร แฟนเธอจะมารับไหม หรือว่าเธอจะไปกับเจ้าของนามบัตรที่บอกว่าจะไปส่งบ้าน
เขาโล่งอกไปเปลาะหนึ่งตอนเห็นผู้หญิงที่ขึ้นรถพอร์ชสีเหลืองไปกับกอล์ฟไม่ใช่แอนนา แต่เป็นเฟิร์น แอนนายืนรอรถอยู่หน้าโรงแรมกับแพ็ทตี้ สักพักแพ็ทตี้ก็มีรถมาโฉบรับไป ส่วนแอนนาขึ้นแท็กซี่
หยกขี่มอเตอร์ไซค์ตามแท็กซี่คันนั้นไป มันจอดที่ร้านเสริมความงามแห่งหนึ่ง หยกคิดว่าตัวเองบ้าสิ้นดีที่รออยู่แถวนั้นสองชั่วโมง เพื่อขี่มอเตอร์ไซค์ตามแอนนาที่เรียกแท็กซี่ไปส่งบ้าน
ส่วนเมื่อเช้าหยกไปเตร็ดเตร่แถวล็อบบี้ ทำเป็นเดินไปเดินมาผ่านๆ แต่ก็ไม่เห็นเธอ ตอนเที่ยงเขาก็เห็นแค่เพื่อนของเธอสองคนเดินไปกินข้าว เขาได้แต่ตำหนิตัวเองในใจว่าทำไมไม่ยอมแลกเบอร์กับเธอตอนที่เธอขอ
หยกหันไปมองแอนนาที่รับไส้กรอกจากพนักงาน
มันคงต้องเริ่มที่การเป็นเพื่อนกันก่อน แต่เพื่อนประเภทไหนดีล่ะ เกิดมาไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง ส่วนคู่นอนก็ครั้งเดียวแยกย้าย สมองหยกทำงานแข่งกับเวลาบนไมโครเวฟ แล้วเอื้อมไปที่กล่องคอนด้อม
“หยก เสร็จแล้ว” เธอเรียกแล้วหันมาพร้อมถุงไส้กรอก
หยกลนลาน หยิบถุงที่พนักงานใส่ของไว้ให้ขึ้นมาจากเคาน์เตอร์ และเดินตามหลังเธอออกไป
*********
- Writer
