ขีดเส้นใต้ที่คำว่ารัก

หลบซิ พระเอกจะเดิน

‘ก็นั่นน่ะสิ ยายจอมจุ้นทำอะไรให้ เอาเหตุผลอะไรไปเกรี้ยวกราดใส่เขาวะ’ หยกปากอเมริกันพิตบูลถามตัวเองในใจ

‘ก็เพราะเธอมีแฟนแล้วไง นายเลยไม่อยากยุ่ง’ คุณหยกตอบอย่างคนมีศีลธรรม

‘มันใช่เหรอ แค่นั้นเหรอ’ หยกปากอเมริกันพิตบูลถามอีก ‘คุยกับผู้หญิงคนอื่นที่มีเจ้าของแล้วก็คุยปกตินี่หว่า’

‘หรือเพราะว่านายโมโหที่โดนแฟนของเธอข่มเหงบนถนน’ คุณหยกตั้งข้อสังเกต

‘ก็แก้แค้นไปแล้วไง มึงก็เห็น’ หยกปากอเมริกันพิตบูลแย้ง

‘หรือว่านายทำตัวไม่ถูกที่มีผู้หญิงสวยๆ อยากทำความรู้จัก ก็เลยกลบเกลื่อนความเขินด้วยคำพูดเผ็ดร้อน แต่ฉันเห็นนะว่าแววตาของนายมันอีกแบบ’ คุณหยกแสดงความเห็น ‘อ้อๆๆๆ คิสมาร์กนั่นคงจะแสลงใจนาย’

‘หึงโว้ย’ คราวนี้บิ๊กหยกเคลียร์ให้ ‘ถามกูนี่ กูรู้ดี’

ทั้งหยกปากอเมริกันพิตบูลและคุณหยกสะดุ้งกับคำตอบโดนใจ และเกิดคำถามเหมือนๆ กัน ‘สถานะไหน?’

‘ไม่รู้โว้ย!!! ในหัวกูไม่ได้ขับเคลื่อนด้วยสมอง มันมีแต่อารมณ์’ บิ๊กหยกตอบอย่างฉุนเฉียว แล้วกลับไปสงบสติอารมณ์อยู่ในกางเกงยีนส์ต่อ

การทุ่มเถียงภายในยุติลงเมื่อได้คำตอบที่หลบๆ เลี่ยงๆ ที่จะยอมรับมาตั้งแต่เจอแม่ประชาสัมพันธ์สาว

“หย่อยๆๆๆๆ” คราวนี้เป็นเสียงน้องไข่มุกที่เคี้ยวไปชมไป

“พ่อเราจะกลับวันไหนล่ะ” หยกถามน้องไข่มุก พลางตักหมูกระเทียมมาใส่ในจานข้าวรอป้อนคำถัดไป

“หมูเทียมหย่อยจัง” น้องไข่มุกเคี้ยวไป มือก็เอื้อมไปหยิบหมูกระเทียมที่มีรสหวานนำหน่อยๆ มาใส่ปากตามไปอีกหลายคำ

“น้าถามว่าพ่อทะเลจะกลับมาเมื่อไร” หยกถามซ้ำ

“ไม่นาน” น้องไข่มุกส่ายหัวประกอบขณะตอบอย่างที่เอเดรียน หรืออีกชื่อหนึ่งคือ ‘ทะเล’ บอกไว้ “แต่มุคิถุงป้อก๋า มุเหงา”

“น้ามาเล่นกับตัวเล็กแทนตอนที่พ่อไม่อยู่นี่ไง ดีไหม” หยกลูบศีรษะทุยที่ปกคลุมด้วยผมหยักศกสีน้ำตาลอ่อน

“ดีก้า มุมีของเย่นเยอะเยย มุแบ่งให้โหยะนะ” น้องไข่มุกยกมือที่มันเมือกด้วยน้ำมันจากหมูกระเทียมทำท่าประกอบว่าเยอะขนาดไหน

“ดีสิคะ” หยกโยกศีรษะหลานสาวเบาๆ อย่างเอ็นดู

“อีกสองอาทิตย์ถึงจะกลับ” เพชรพลอยเดินมานั่งกับน้องชายและลูกสาว ก้มลงหอมเด็กน้อยปลอบใจคนคิดถึงพ่อ ก่อนจะเริ่มกินข้าวที่หยกเตรียมไว้ให้ “ตอนเย็นทวงกุญแจรถที่เจ้ด้วยนะ เอาเก็บไว้ที่แกเลย เจ้ให้ เผื่อแม่อยากจะมาเล่นกับหลานจะได้มาสะดวก”

“ขอบคุณนะเจ้ แม่คงจะมาได้อาทิตย์หน้า ช่วงนี้มีออร์เดอร์แคบหมูเยอะเลย ไหนจะน้ำพริกอ่องอีก”

“ทำเพลินเลยเนอะ ไม่อยากนึกสภาพเลยว่าเดินเข้าบ้านไปจะตลบอบอวลขนาดไหน” เพชรพลอยคิดแล้วก็หัวเราะ บ้านของเธอไม่ได้ใหญ่โตอะไร ทำกับข้าวนิดหน่อยกลิ่นก็คลุ้งเข้าไปทุกซอกทุกมุมแล้ว “เอ้อ พ่อของน้องมุกฝากกุญแจเจ็ตสกีไว้ให้ ลำนี้เขาให้แกโดยเฉพาะ เผื่ออยากจะเปลี่ยนจากซิ่งบนถนนมาซิ่งในน้ำ ตอนเย็นๆ พวกการ์ดชอบผ่อนคลายด้วยการขี่เจ็ตสกีชมวิว คุณทะเลเขาบอกว่าแกต้องชอบแน่ๆ”

“ชอบครับ แต่เจ้กับพี่ทะเลไม่ต้องให้ผมมากกว่านี้แล้วนะ เจ้ทำเพื่อผมมาเยอะแล้ว เจ้ให้ผมมาทำงานที่คอฟฟี่ช็อป แล้วยังส่งผมเรียนทำเบเกอรี่อีก เจ้กับพี่ทะเลให้โอกาสผมมากๆ ไม่ว่าผมเละเทะขนาดไหนเจ้ก็ไม่เคยทิ้งผม”

“เรื่องห้าวๆ ของแกเจ้ไม่ได้สน เจ้มองแค่ว่าน้องชายของเจ้กำลังพยายามสร้างเนื้อสร้างตัว แกมีความมุมานะจริงจัง อีกอย่างนะ ทำไมเจ้จะต้องไปให้โอกาสคนอื่นล่ะ ในเมื่อน้องชายของเจ้กำลังรอโอกาส เจ้ไม่ต้องการให้แกลงไปย่ำอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ วิ่งวุ่นหางาน ขอโอกาสจากฟากฟ้า ในขณะที่เจ้มี ‘โอกาส’ ที่จะให้คนอีกหลายๆ คน แล้วทำไมเจ้จะไม่ให้แกล่ะ”

“ผมเป็นผู้ชาย บางทีผมก็ละอายใจน่ะเจ้ มันอดคิดไม่ได้”

“ดราม่าอีกละ เจ้ก็ให้แกได้เท่านี้แหละหยกเอ๊ย หลังจากนี้แกต้องเอาความรู้มาต่อยอดเอง ใช้เวทีคอฟฟี่ช็อปคอนช์เพิร์ลให้มีประโยชน์ แล้วแกจะปัง เชื่อเจ้สิ” เธอถ่ายทอดความมั่นใจให้น้องชายด้วยการตบไหล่หนาสองครั้ง

จู่ๆ หยกก็ลุกพรวดขึ้นพร้อมเสียงเก้าอี้ครูดพื้น เขาเชิดหน้าขึ้น น้องไข่มุกรีบทำตามด้วยการไถตัวลงจากเก้าอี้

“จักรวาลไปทางไหน หลบดิ๊พี่จะเดิน” หยกดันตัวหลานสาวไปให้พ้นทาง เดินอย่างองอาจมาดพระเอก เลียนแบบพ่อซึ่งเป็นอดีตพระเอกละครโทรทัศน์

น้องไข่มุกบันทึกลงสมองน้อยๆ ฉับไว

“จักยานอยู่หนาย หยบดิ๊ปี้จาเดิน” น้องไข่มุกเดินตัวแข็งทื่อแกว่งแขนแบบหยกไปสุดห้องสมทบกับหยก แล้วก็เดินกลับมานั่งที่เดิมตามน้าชาย

“มุมีจักยาน” น้องไข่มุกแหงนหน้าบอกน้าชาย

“เหรอ สีอะไร” หยกให้ความสนใจหลาน แม้จะเป็นคนละเรื่อง

“ฉีพิงเคอร์ แชมพู มีฉี่ย้อ ของปี้ต้าร์มีฉองย้อ” น้องไข่มุกเล่าอย่างภูมิใจที่จักรยานของตัวเองมีลูกล้อเยอะกว่าของพี่กีต้าร์ ลูกของบอดี้การ์ดที่มาขี่จักรยานเล่นด้วยกันตอนเย็นๆ

หยกจับแก้มของหลานสาวอย่างมันเขี้ยว แถมด้วยก้มลงหอมแก้มกลิ่นหมูกระเทียม

“แล้วแกไม่คิดจะมีแฟนมั่งเหรอวะหยก หน้าตาก็ดีเหมือนเจ้” เพชรพลอยถามขึ้นมา พลางหัวเราะน้อยๆ มีจังหวะเป็นไม่ได้ ต้องชมตัวเองสักหน่อย “ตั้งแต่เกิดมาไม่เห็นแกจะมีแฟนเลย ไอ้บอย ไอ้บูด ไอ้แฟรงก์ แก๊งแกเห็นควงสาวกันเฉิบๆ”