หยกจูงเธอมาที่ริมฟุตปาธ
“น่ารักดีนะ ฉันชอบ เจอเมื่อไรเป็นต้องซื้อ จนที่บ้านเป็นสุสานหมูแล้ว”
“เราก็มีตัวนึง แต่เป็นเปเปอร์มาร์เช ทำส่งครูตอนประถม ตัวเล็กนิดเดียว ไม่เคยหยอดเลย”
“ฉันหยอดทุกตัว แต่หยอดได้ไม่เท่าไรก็ทุบแตกหมด” นี่ละ ที่มาของคำว่าสุสานหมูของหยก
หยกเดินมองรอบรถเข็น ดูว่ามีกระปุกออมสินรูปตัวอะไรบ้าง
ไก่ ช้าง ม้าลาย ถุงทอง หมู
“ตัวนี้ไหม จะได้เต็มเร็วๆ” แอนนาชี้ไปที่กระปุกหมูสีแดงมีดอกไม้บนหัวสีชมพู มันมีขนาดเล็กที่สุดในบรรดาเพื่อนออมสินบนรถเข็น ซึ่งความจริงก็ไม่ได้เล็กเลย
หยกเหลือบตามองหมูสีแดงของแอนนา แล้วบิดปากไปมาอย่างครุ่นคิด
“อืม ตัวนั้นฉันขอเอาไปฝากหลานได้ไหม เคยซื้อให้แกไปตัวนึง แต่เจ้บอกว่าพี่ทะเลดันแย่งหยอดเต็มภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่รู้ไปหาเหรียญมาจากไหน ตัวเล็กร้องไห้ไม่หยุดเลย เพราะมัวแต่นอนกลางวัน พอตื่นขึ้นมากระปุกก็เต็มซะแล้ว ฉันว่าจะซื้อไปให้ใหม่แต่ก็ยั
