ขีดเส้นใต้ที่คำว่ารัก

จูบฉันเดี๋ยวนี้

“สุดครับ สุด” เสียงนักร้องบนเวทีเอ่ยชมพ่อหนุ่มเอวเด้งที่โดดเด่นกลางแสงไฟวิบๆ วับๆ

พี่หมอเอาหูฟังสีส้มสะท้อนแสงชูสุดแขนแล้วเหวี่ยงๆ ก่อนจะม้วนๆ เหน็บใส่กระเป๋าหลังของกางเกงแล้วโชว์ทีเด็ด

“ทุกคน มา” หยกตะโกนเชิญชวนแข่งเสียงดนตรี ก่อนจะเปลี่ยนผับเป็นเทศกาลวันสงกรานต์ด้วยท่าเต้นปิดถนน

แหย่ไข่มดแดง ซักผ้าแป๊บ ย่องหลบตีน หงส์ฟ้าหาข้าวสาร มีถั่วไหม แต่ละท่าเห็นแล้วปวดตับ แต่พาให้คนในผับขยับตาม

“ไอ้หมอ สรุปว่าเป็นหมอผีหรือไงวะ” พี่เสือโคร่งสะบัดหัวสะบัดไหล่ตามหยก

“ท่าเต้นโคตรน่าโดนยำตีนเลยหมอ” พี่นัยตะโกน

“กรี๊ดดดดดดด”

เสียงสาวๆ ดังลั่น หนึ่งในนั้นเดินจากโต๊ะเอาเครื่องดื่มสีสวยมายื่นให้เขา เกาะแข้งเกาะขาลูบไล้ขึ้นไปเกือบถึงจุดยุทธศาสตร์ หยกโน้มตัวลงรับเครื่องดื่มมาเทพรวดลงคอ พอคืนแก้วเสร็จก็ขอบคุณแม่นางแมวยั่วสวาทด้วยการปลดเข็มขัดและปลดกระดุมกางเกงจนหมิ่นเหม่

“กรี๊ดดดดดดด” เสียงสาวๆ ดังลั่นขึ้นอีก คนที่เกาะขาหยกอยู่ใจละลายเข่าอ่อน จนเพื่อนต้องมาดึงกลับโต๊ะ

“เฮ้ยๆ เย็บเข้” พี่เสือโคร่งโวยวาย “ไม่ถอดได้ไหม กูพุงพลุ้ย”

คุณหมอปลดกระดุมเสื้อ ถอดออกมาได้ก็เหวี่ยงอีก คราวนี้เหวี่ยงแบบโลกลืม โชว์ซิกซ์แพ็กทั้งแผงบนหุ่นวีเชฟ เม็ดเหงื่อจากการดิ้นยับแพรวพราวเป็นประกายบนผิว กร้าวใจสาวๆ ที่สุด

“มากับหยกไม่เคยผิดหวังเลยจริงๆ” พี่อีกคนดิ้นเป็นไส้เดือนโดนน้ำร้อนตามผู้นำทีม

แอนนาอ้าปากค้าง ห้าวได้ห้าวดี เกิดมาไม่เคยเจอคนดิ้นได้ก่อกวนแบบนี้ แถมหน้าคุ้น แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใครเพราะแสงไฟมันวิบวับจนมองไม่ชัด แล้วแสงไฟก็เปลี่ยนทิศสาดไปยังโต๊ะอื่นที่อยู่ในบริเวณนั้น สิ่งที่เห็นทำให้เธอนิ่งไป แต่ใจเต้นแรง

มันน่าสนใจกว่าชายแว่นหนาที่ขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้วควงเอวกวนตีนป่าเถื่อนไม่แคร์โลก คนโต๊ะโน้นกระตุ้นให้อัตราการเต้นของหัวใจทำงานอย่างหนัก แอนนาบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร มันผสมปนเปกันไปหมด ทั้งดีใจ เสียใจ ผิดหวัง แต่ที่แน่ๆ ไม่มีความโกรธเลยสักนิด

เธอตั้งสติทบทวนความรู้สึกของตัวเอง คิดว่าต้องทำอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นแอนนาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นเดินไปยังทางที่จะไปห้องน้ำ และก็ตามด้วยผู้ชายอีกคน ที่โต๊ะนั้นเหลืออีกแค่สองคนที่กำลังกอดกันนัวเนีย

“แพ็ท เฟิร์น เดี๋ยวฉันมานะ ไปห้องน้ำ”

“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม” แพ็ทตี้จับแขนแอนนาไว้

“ไม่ต้อง ฉันไปคนเดียวได้” เธอพยักหน้าให้ทุกคน ส่งสัญญาณว่าไม่ต้องเป็นห่วง แล้วคว้ากระเป๋าสะพายใบน้อยไปจากโต๊ะ

ระหว่างทางก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเข้าโปรแกรมถ่ายภาพ สลับกับเปลี่ยนโหมดเป็นถ่ายวิดีโอไปเรื่อยๆ พอสองคนข้างหน้าหยุดเดิน กวาดตามองหาอะไรบางอย่างไปรอบๆ เธอก็หามุมหลบ

“หรือเขาจะรู้ตัววะว่ามีคนแอบตาม แต่ตรงนี้มันสลัวๆ มองเห็นไม่ชัดหรอกน่า” แอนนาพึมพำกับตัวเอง

ผู้ชายคนนั้นชี้มายังจุดที่แอนนายืนอยู่ ก่อนที่ผู้หญิงจะเอามือคล้องแขนเขาและเดินมาด้วยกัน แอนนาหัวใจเต้นแรง ทั้งสองกำลังเดินมายังเธอ

แอนนากลับหลังหันเพื่อจะเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่ก็ชนเข้ากับร่างสูงใหญ่เต็มแรง

“เจอผัวออริจินอลเหรอจ๊ะ”

เสียงและคำพูดแบบนี้มีคนเดียว...

“หยก” ที่แท้ไอ้แว่นที่โยกๆๆๆ ก็คือหยกนี่เอง

“หืม” คุณหมอหยกติดกระดุมเสื้อไปพลาง คุยไปพลาง จนกระทั่งเหลือสามเม็ดบนแอนนาก็มีท่าทีลุกลี้ลุกลนมากขึ้น หยกมองตามและหัวเราะใส่คนสติแตก คิดจะเป็นนักสืบแต่ปอดแหกเป็นบ้า

ทางฝ่ายแอนนา เมื่อเห็นว่าหนีไม่ทันแล้วจึงดึงหยกเข้ามาประชิดตัว ร่างเขาสูงใหญ่กว่าเธอมาก สามารถบดบังตัวเธอมิดหากเขาให้ความร่วมมือ

“อย่าจับ ร้อน ไป๊” ชายหนุ่มกลั่นแกล้งด้วยการปัดมือเธอออก แอนนาจึงตัดสินใจใช้สองแขนเรียวเล็กโอบกอดตัวเขาไว้และเข้าซบอก

“แค่จัดฉาก แป๊บเดียว”

“ยายจอมจุ้น เดี๋ยวผัวเธอเห็น ฉันจะไปเยี่ยว” หยกโวยวายอยู่บนหัวเธอ จมูกปากของเธอบนกล้ามอกแน่นๆ กำลังทำให้เขาพลุ่งพล่าน

“จูบฉันเร็ว ถ้าเขาไปแล้วหยกค่อยไป” แอนนาดันตัวออกมาแต่แขนยังกอดเอวเขาไว้ เงยหน้ารอให้เขาจูบลงมา

“ไม่! ไม่ชอบ เหม็นน้ำลาย ปล่อย” หยกส่ายหน้าหวือ ดึงดันจะออก พอเธอกอดแน่นขึ้นจึงต้องใช้มือสองข้างยันผนังเพื่อออกแรงผลักตัวเองออก

“ไม่ทันแล้ว” แอนนาปล่อยมือออกจากเอวเขา เขย่งตัวดึงใบหน้าหล่อคมสันลงแนบหน้าตัวเอง ดูผิวเผินเหมือนจูบ แต่ความจริงแล้วจมูกของหยกฝังอยู่ที่แก้มนวล ปากเฉียดเฉี่ยวกันผิวเผิน

แต่กระนั้นจมูกโด่งก็ไม่ได้อยู่นิ่งให้เสียเวลา ทำอย่างที่อยากทำ ทำอย่างที่ใจสั่ง เขาเริ่มซอนไซ้ไปที่ใบหู ขบเม้มอย่างที่ใจอยาก เบียดร่างหนาเข้าหาร่างเล็กแต่อวบอิ่มในบางจุด แขนข้างหนึ่งเริ่มกอดรัดขณะที่จมูกลากลงมายังซอกคอ ความมันเขี้ยวตีรวนกับความปรารถนา จนเผลอกัดคอของแอนนาเหมือนแดรกคูร่าดูดเลือด

มันเป็นความจี๊ดที่ส่งความซาบซ่านไปทั่วร่างของแอนนา ปฏิกิริยาของเธอเป็นเหมือนสารกระตุ้นให้หยกยั้งตัวเองไม่ได้ มือที่เท้าผนังอีกข้างขยับมาวางบนหน้าอกของหญิงสาว