อ่อยก่อน

1121 Words

พอถึงห้องพนักงานที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังฟร้อนท์ประชาสัมพันธ์ หยกก็ดันสะโพกเธอให้เดินเข้าไปก่อน จากนั้นเขาก็ตามเข้าไป สาวๆ สวยๆ สี่ห้าคนในนั้นพากันหันมามองก่อนจะก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์เมื่อเห็นสายตาคมปลาบของหยก เขาเดินตามเธอไปที่โต๊ะ วางรองเท้าลงบนพื้นใกล้ๆ เธอโดยไม่พูดอะไรและเดินออกไปทันที “ไงยะ วาเลนติโนแลกกับช้างดาวเลยเหรอยะ” แพ็ทตี้ปรี่เข้ามาแซวเพื่อน ตามองที่รองเท้าแตะฮ็อตฮิตตลอดกาล “คนนี้ใช่ไหมที่ทำให้แกเกิดอยากกินก๋วยเตี๋ยวขึ้นมา” เฟิร์นลากเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ๆ “พูดมาก ค่าจ้างผู้ชายสองคนนั้นเท่าไร เดี๋ยวโอนให้” แอนนาหยิบโทรศัพท์มาเข้าแอปพลิเคชั่นธนาคาร “พันนึง” แพ็ทตี้บอกตัวเลขที่ผู้ชายสองคนนั้นเรียกมา แพ็ทตี้ได้รับโทรศัพท์จากแอนนาว่าซุ่มรอคนคนหนึ่งอยู่แถว 7-11 พอเขาออกมาจะแกล้งทำเป็นสะดุดล้ม แล้วให้ชายที่ถูกว่าจ้างวิ่งมาประคอง แต่ห้ามแตะต้องตัว! ทุกอย่างให้เป็นแค่การแสดงแบบใช้มุมกล้องหลบ! “พลาดไปหน่อยที่รองเท้าดันติดรูจริงๆ เฮ้อ” แอนนาส่ายหัว “ราคาสำหรับพิสูจน์ความดิบ แต่ก็คุ้มค่ากว่าที่คิดไว้เยอะ” แอนนายิ้ม ตาสุกใสแพรวพราว “จ้ะ แม่คนหวงตัว แต่พอเจอหนุ่มหล่อหน้าหยกเข้าดันใจละลาย หล่อนอยากกอดเขาน่ะสิ ใช่มะ ถึงทำแบบนี้” เฟิร์นเอ่ยในสิ่งที่เห็นด้วยตาทั้งสองข้าง “อุบัติเหตุจริงๆ แก โอนเสร็จแล้วนะแพ็ท” แอนนาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะหลังโอนเงินเสร็จ “ผู้ชายดาหน้ามาจีบแกดาษดื่น อย่างที่ฟร้อนท์นี่จีบรายชั่วโมงเลย ไม่เห็นแกจะสนใคร แต่กับหนุ่มคนนั้นทำไมแกเป็นฝ่ายจีบเขาวะ” “ไม่ได้จีบ แค่อยากเป็นเพื่อน แต่เขาไม่ยอมเป็นด้วย” แอนนาหน้ามุ่ย “ก็เลยข้ามขั้นไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันริมถนนซะเลย ว่างั้น” แอนนาตวัดค้อนใส่แพ็ทตี้ “รู้ดี” “แล้วทำไมถึงอยากคบค้าสมาคมกับคนที่เขาไม่ได้อยากจะรู้จักกับเราล่ะ” แพ็ทตี้พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถามของเฟิร์น “บางทีกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย แต่มันถูกชะตา แค่มองตาก็รู้สึกอบอุ่น สบายใจ ทำให้เราอยากคุย อยากระบายฉันรู้สึกว่าเขาคือคนคนนั้น” “แค่รู้สึกอบอุ่น สบายใจ หรือว่าใจมันสั่นสะท้านกันแน่ยะ แล้วคนอื่นๆ ที่ผ่านเข้ามาไม่ทำให้แกรู้สึกแบบนั้นเลยเหรอ” เฟิร์นถามอย่างแปลกใจ ลูกค้าหลายคนที่มาจีบแอนนาดูดีกันทั้งนั้น “ฉันเห็นแต่คำว่า ‘เซ็กส์’ สะท้อนออกมา” แอนนาตอบในสิ่งที่เธอสัมผัสได้ “หวิดโดนลูกค้าปล้ำไม่รู้กี่ครั้ง ไม่นับที่โดนแต๊ะอั๋ง” “ก็แกมันสวยน้อยซะที่ไหน ฉันเป็นผู้หญิงยังชอบมองแกเลย” เฟิร์นสารภาพ “สรุปว่าแกชอบของแปลก อยากมีแฟนเป็นไบค์เกอร์ หล่อเซอร์ ติดดิน” แพ็ทตี้สรุป “แค่เพื่อนคุยน่ะ” แอนนาหันไปแก้คำ “แต่แค่นี้ก็ยังเป็นไม่ได้เลย” “ว่าแต่เขาเป็นใครมาจากไหนเหรอ เพิ่งจะเห็นหน้าวันนี้เอง” แพ็ทตี้สงสัย “น่าจะเป็นญาติกับคุณผู้หญิงนะ ตอนเช้าเห็นจูงคุณหนูไข่มุกเดินไปซื้อข้าว แล้วก็เห็นพกรูปคุณหนูไว้ในกระเป๋าสตางค์ ดูมีความผูกพันกันมาก” แอนนาบอกเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง เข้าเว็บไซต์สินค้าไฮเอ็น แต่พอคิดถึงค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่จะต้องเจอหลังก้าวออกมาใช้ชีวิตเองที่คอนโดฯ ซึ่งเพิ่งเริ่มผ่อน ไหนจะค่าซ่อมรถอีก เธอก็เปลี่ยนไปเลือกรองเท้าคู่ใหม่ใน Shopee แทน “เดี๋ยวฉันลองสืบจากเจสซี่ให้ บ่ายสองนางต้องมาช่วยคุณผู้หญิงอบขนม” เฟิร์นบอก จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกันควักเครื่องสำอางออกมาแต่งหน้า เตรียมตัวสำหรับเปลี่ยนเวรกับคนที่อยู่ด้านหน้าฟร้อนท์ ส่วนทางด้านหยกก็ก้าวออกมาจากในห้องน้ำของครัวเบเกอรี่หลังจากเข้าไปสงบศึกความรวดร้าวทรมานกลางกายจนร่างกายผ่อนคลาย แต่กลิ่นน้ำหอมที่ติดอยู่บนเสื้อของเขามันรบกวนไม่เลิกรา ความปรารถนาที่ก่อกวนไม่จบสิ้นทำให้หยกต้องมานั่งปัดทินเดอร์ระหว่างรอพี่สาวกับหลานลงมาทำขนม แมตช์! ********* “โหยะต้องใฉ่ไข่ก่อน” น้องไข่มุกชูไข่ไก่สองฟองสุดมือ เขย่งสุดปลายเท้าเพื่อวางไข่ไว้บนโต๊ะทำขนมที่สูงเลยศีรษะเด็กน้อย หยกรับไข่ไก่มาวางบนโต๊ะไว้เฉยๆ แล้วใช้ไม้พายคนส่วนผสมในอ่างต่อ เขากำลังใช้สมาธิในการจดจำระหว่างที่เพชรพลอยทำขนมไปด้วย สอนไปด้วย “โอ๊ย ตัวเล็กหยิกตูดน้าทำไม” หยกหันมามองด้านข้าง เด็กน้อยทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่พอใจ ขนตางอนยาวกะพริบปริบๆ ปากอิ่มแดงยื่นออกมาจนคางย่น “ใฉ่ไข่” น้องไข่มุกที่จับตามองอยู่บอกเสียงแจ๋ว “อ้ะนี่ค่ะ เชฟน้องไข่มุก” เจสซี่ยกโต๊ะเล็กๆ มาตั้งข้างๆ ขาหยก บนโต๊ะของน้องมีอ่างใบย่อม ไม้พาย และแป้งถ้วยเล็กๆ เตรียมไว้พร้อมอย่างเช่นทุกวัน ซึ่งพอทุกอย่างผสมเข้าด้วยกันแล้ว แกก็จะนำไปให้เพชรพลอยทำต่ออีกนิดหน่อยแล้วเอาเข้าเตาอบ จากนั้นก็แจกจ่ายพวกบอดี้การ์ด แต่ก็ได้ค่าขนมกลับมาทุกครั้ง เป็นการเล่นขายของสไตล์ลูกท่านประธาน ขายใคร คนนั้นก็ยินดีจ่ายเงินเอาใจอย่างไม่เกี่ยงงอน “ม่าย มุต้องฉอนโหยะ” น้องไข่มุกสะบัดตัว “โอเคตัวเล็ก” หยกส่งส่วนผสมที่เสร็จแล้วให้เพชรพลอย จากนั้นก็ตอกไข่ใส่ชามอ่างที่ว่าง “ใฉ่แป้งฉายี” น้องไข่มุกหันไปหยิบถ้วยใส่แป้งสาลีบนโต๊ะตัวเองมาส่งให้ “ครับผม” “ใฉ่ชูก้าร์” ส่งถ้วยใส่น้ำตาลทรายให้ “ครับ” “โคนๆๆๆ” น้องไข่มุกสอนอย่างขยันขันแข็ง จับข้อมือของหยกวนไปรอบอ่าง “แล้วยังไงต่อครับเชฟ” “โอบ ต้องให้แม่ก๋าโอบ” “อ้ะเจ้” หยกเลื่อนชามอ่างไปให้พี่สาวนำไปทำต่อ “ฉำเหย็ดแย้ว โหยะเก่งมาก” น้องไข่มุกชูนิ้วโป้งให้น้าชาย เอาแขนเล็กอวบโอบคอชายหนุ่มที่โน้มตัวลงมาหา แล้วหอมแก้มซ้ายขวาให้รางวัล

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more