“ไม่มีใครเขาฉลองวันเกิดกันแบบนั้นสักหน่อย นะ ไปทะเลกันนะ แถวดอนหอยหลอดก็ได้ ใกล้ๆ ขับรถไปชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้ว ร้านอาหารทะเลอร่อยๆ เยอะมาก สดๆ เหมือนลงไปจับเองเลย” แอนนาทำตาชวนฝัน “หรือเราลงไปจับหอยหลอดกันดีหยก เราเคยดูในทีวี ตอนน้ำแห้งก็เดินออกไปไกลๆ สุดลูกหูลูกตา หารูเล็กๆ เอาปูนขาวเสียบไม้แหย่ๆ หอยหลอดมันก็ขึ้นมา”
“ไม่เอา เวลาน้ำทะเลขึ้น มันขึ้นเร็วมาก กลัวแบกเธอกลับเข้าฝั่งไม่ทัน”
“ไปนั่งกินอย่างเดียวก็ได้ มีร้านนึงยื่นลงไปในทะเล แล้วก็มีป่าโกงกาง ร่มรื่นดี”
“ไม่เอา กลัวลิงแสม มันอยู่ในป่าโกงกาง” หยกส่ายหน้า
“งั้นไป...” แอนนาพยายามหาสิ่งที่น่าสนใจมาโน้มน้าวหยก
“ฉันว่าวันแบบนี้เธอชวนพ่อแม่ไปดีกว่ามั้ง เธอต้องทดแทนบุญคุณพ่อแม่เธอสิ ต้องนึกถึงคนที่ทำให้เธอเกิด ไม่ใช่ชวนคนอื่นไปฉลองที่ตัวเองอายุมากขึ้น”
หยกพูดแบบที่คิด ไม่ได้ประชดประชัน เพราะทุกวันเกิดของเขากับพี่สาว ครอบครัวของเขา
