"Aaaahh...!" diye biçimsiz, lâkin canhıraş çığlığım tüm duvarları inlettiğinde, Mustafa'nın eli, dudaklarımı maalesef çok geç bulmuştu.
Eli, çoktan dudaklarımdan çıkmış olan çığlığı durdurmakta geç kalmış ve muhtemelen tüm düğün ahalisi de bu sesi duymuş, ya kıkırdamış ya da eyvahlar çekmişlerdi. Her hâlükarda sonuç olarak rezil olmuş ve anı anına o işin tam da bu vakitte olduğunu artık herkese mâlum eylemiştik...
Göz yaşlarım şakaklarıma sızarken, Mustafa'nın kırık sesi telaşlıydı.
"Çok mu oldu?!"
Biraz uzun oldu Mustafa...
"Elinin körü oldu Mustafa!" dedim can acısıyla.
Bozularak; "Düzgün konuş hatun!!" dedi sinirle. Bu siniriyle, fevri cereyan eden çocukça telaşını perdeleyip, ağırlığından taviz vermemek de ister gibiydi.
İçim kasılırken, rahmimin duvarlarındaki varlığıyla
