Şaka mı?
Şaka değil mi?!
Şahitler, anne babam, onun anne babası ve Hoca herkes, Mustafa'nın elini öpmem için bana bakıyordu.
Değildi gelenek, değildi usül erkan. Tek sebebi gururuydu Mustafa'nın.
Dudaklarım sinirle titremeye hatta gözlerim, birazdan üstüne basılıp geçilecek gururumdan sebep dolmaya başlamıştı.
Ben öyle kalakaldığımda herkes tedirgin olmuş ama Mustafa elini zerre oynatmadan dik dik bakmaya devam ediyordu.
Annem gözüyle hadi der gibi işaret yaptı.
Hayır bu an gerçek olamaz...
Mustafa'nın eline vurmayı bile düşündüm, ama bunca kişinin önünde pek mümkün değildi.
Suratım beş karış, Mustafa'nın elini tuttum.
Isır Dildâr!
İki avcuma denk bir eli vardı zaten. Sıcak ve kemikli eline ilk tutunuşum onu öpüp alnıma koymam içindi.
Daha önceden bu iki elin arasında
