İkindi vakti dış kapıdan gelen sesle hemen koştum. Merakla beklediğim Zarife'ydi fakat kapıyı açar açmaz karşımda gördüğüm, bir çift berrak kahve gözdü.
"Mustafa..." dedim onu hiç beklemediğim için.
Bir iki saniye bana bakakalsa da ardından ayakkabılarını çıkarırken alayla söylendi.
"Ooo hanım... Hayırdır? Sen benim kapımı açar mıydın?"
"Niye açmayayım Mustafa? Ev kalabalık, sen gelene kadar on kişi girip çıkıyor bu kapıdan. Kim neyin nesi diye belli bile olmuyor bazen. Seni yakalamak için özel beklemek lâzım. " dedim onun yanı başında dururken.
Bana döndüğünde gülümsüyordu.
"Niye kapılarda yolumu gözlemez miydin?" diye göz kırptı. Bu aralar keyfi aşırı yerindeydi.
Kendimi ona gülümserken buldum. Neden ona sarılmak istiyordum?
"Biz ayrı eve çıkalım. Böylelikle her geldiğind
