Sabah on olduğunda, Güneş’in içini tarifsiz bir endişe kaplamıştı. Gördüğü kabuslar nedeniyle geceden beri gözlerini zar zor kapatmış, uykusuzluğun ağırlığını omuzlarında hissetmişti. Ancak onu asıl yoran şey, Mirza’dan hâlâ haber alamıyor olmasıydı. Ne telefonuna ulaşabiliyordu ne de hastaneye uğramıştı. Güneş defalarca kocasını aramış, mesaj bırakmış, ama karşılık bulamamıştı. Telefonu sürekli kapalıydı ve bu durum onu daha da telaşlandırıyordu. Kocasına bir şey mi olmuştu? Başına kötü bir şey mi gelmişti? İçindeki kötü hislerden kurtulamıyordu. Birkaç kez derin derin nefesler alıp kendini sakinleştirmeye çalıştı ama başarılı olamadı. Yanında refakatçi olarak kalan Zöhre’ye sormak istiyordu ama onu da endişelendirmek istemiyordu. Sonunda Nuran ablasına mesaj yazmaya karar verdi. Tam yata
