Mirza Gözleri kapalı halde ağlayan Güneş’e bakarak “Sen…” dedi ve sustu. Hayatında konuşmakta hiç bu kadar zorlanmamıştı. Başını eğip birleştikleri noktaya baktı. Ağır ağır aletini Güneş’in vajinasından çıkartırken tenine bulaşan kanı gördü. Sesi titreyerek “Sen… Bakiresin” dedi. Kendini geri çekip derin ve karanlık bir boşluğa düşmüş gibi dizlerinin üstüne çöktü. Güneş’in Salihle üç yıl evli kaldığını düşünürken kendi kendine mırıldandı. “Ama nasıl?” dedi.
Güneş, ıslak kirpiklerini kırpıştırarak gözlerini araladı. Gözünün akı kıpkırmızıydı. Yerinde doğrulmaya çalışırken Mirzanın gözlerine baktı. Yüzünde beliren hüzünlü bir tebessümle, “Bence, benimle ilgili bütün sorularının cevabını aldın,” dedi. Bu cümle, kafası karmakarışık olan Mirza’yı bir kez daha sessizliğe gömdü. Suçluluk duygusu
