Şef görüşmeyi bitirdiğinde telefon Mirza'nın parmaklarının arasından kayarak yere düştü. Sert zemine çarpan cihazdan çıkan tok ses, odada duyuldu. Onu izleyen Güneş, hızla eğilip telefonu yerden aldı. Ekrana göz gezdirdi ancak Mirza'nın kararmış surat ifadesini görünce hiçbir şey sormadan elinde tuttu. İçinde derin bir huzursuzluk belirmişti. Kötü bir şey olduğu belliydi.
“Ne olduğunu bana da anlatacak mısın?” diye sordu endişeyle. Sesi, belli belirsiz bir titremeyle çıkmıştı.
Mirza, abisinin ihanetini öğrendiğinden beri tıpkı bir hayalete dönüşmüştü. Yüzü solgun, bakışları donuktu. Sanki ruhu bedeninden çekilip alınmış, geriye yalnızca nefes alıp veren boş bir kabuk kalmıştı. Ne konuşabiliyor, ne de gözlerini Güneş’in endişeli bakışlarından kaçırabiliyordu. Sırtına saplanan hançer, onu
