Akşam sekiz buçuk olduğunda, Serhan saatine baktı. Mirza’ya dönüp “Biz artık kalkalım” dedi. Ardından biraz mahcup bir ifadeyle devam etti “Senin de kulübe gecikmene sebep olduk, kusura bakma.”
Mirza bu mahcubiyeti yersiz bulduğundan önemli olmadığını, vaktinin geniş olduğunu söyledi, patron olduğunu hatırlattı. “Gitmesem de olur. Sonuçta dükkan benim,” dedi. Ancak Serhan, Mirza’nın son zamanlarda işlerden epey uzaklaştığının farkındaydı. Bu yüzden, daha fazla vakit kaybetmemek adına, başka bir zaman yine bir araya gelebileceklerini söyledi. “Bu seferlik böyle olsun” dedi.
Her ne kadar Serhan kalkmayı teklif etmiş olsa da, Koray bu duruma hiç yanaşmıyordu. Küçük çocuk, Güneş’e sıkıca sarılmış bir halde, gitmek istemediğini açıkça belli ederek, “Ne olur biraz daha kalalım babacığım,” diy
