บทที่ 4
829 Words
"เดี๋ยวค่ะเดี๋ยว"
"อะไรอีกทำไมไม่รีบๆเดิน"
"คุณโรแลนด์ไปบอกเธออย่างนั้นทำไมละคะ"
"ที่เรียกว่าที่รักน่ะหรอสถานการณ์มันบังคับตั้งหากเล่า"
"ถึงจะยังไงคุณก็ไม่ควรพูดแบบนั้นเพราะมันไม่ใช่ความจริง"
"อยากให้เป็นความจริงไหมละ" เขาขยับเข้ามาใกล้เธออีกนิดหญิงสาวจะถอยหลังก็ถอยไม่ได้
"พอค่ะพอฉันจะไม่ถามอะไรคุณแล้ววันนี้ฉันรบกวนคุณมากเกินไปแล้วค่ะ"
"หึเธอเพิ่งจะรู้ตัวหรอว่ารบกวนฉัน"
"ค่ะๆ ฉันไม่กล้ารบกวนคุณแล้ว" หญิงสาวรีบหอบหิ้วข้าวของกับไปยังรถยนต์ของชายหนุ่ม เขาพาเธอกลับไปส่งที่บ้านจากนั้นก็ขับไปทำงาน
"ซื้ออะไรมาเยอะแยะล่ะลูก"
"ซื้อของโปรดของคุณปู่ทั้งนั้นเลยค่ะ วันนี้คุณปู่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ"
"ปู่แล้วแต่หนูเลยลูก"
"งั้นเดี๋ยวหนูจัดการให้สุดฝีมือเลยค่ะ"
"หมดเวลางานแล้วนะครับคุณโรแลนด์วันนี้คุณจะไปที่ผับไหมครับ"
"ฉันจะกลับบ้าน"
"อะไรนะครับคุณโรแลนด์จะกลับคอนโดหรอครับ"
"ฉันหมายถึงบ้านคุณปู่" บรูโนอดแปลกใจไม่ได้ที่ช่วงนี้ผู้เป็นนายกลับบ้านคุณท่านบ่อยกว่าปกติ
"ครับ" เมื่อมาถึงบ้านเขาก็ได้ยินเสียงใสๆของหญิงสาวดังมาก่อนใครหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งแทรกขึ้นมา
"ขอบคุณครับ คุณแอนเธียทำอาหารอร่อยจังเลยนะครับ"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะคงจะเป็นเพราะคุณนาธานไม่ค่อยได้ทานอาหารรสชาติประมาณนี้มากกว่า"
"ทำอร่อยยังไงก็ต้องชมจริงไหมครับคุณปู่"
"..."
"นึกว่าใครที่ไหนมา ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก" นาธานยิ้มอย่างเจ้าเลห์ส่งมาให้โรแลนด์
"ใครให้แกเข้ามาที่นี่" ชายหนุ่มปรี่เข้าไปจะทำร้ายนาธาน แอนเซียตกใจรีบเข้ามาขว้าง
"คุณจะทำอะไรคะคุณโรแลนด์ คุณนาธานเขาเป็นเพื่อนคุณไม่ใช่หรอคะ"
"ฉันไม่เคยมีมันเป็นเพื่อน" คนเป็นปู่หน้าเสียใจจริงตั้งแต่แรกเขาก็ไม่อยากจะต้อนรับนาธานแต่คนที่ไม่รู้เรื่องราวความขัดแย้งในอดีตอย่างแอนเธียกับเชื้อเชิญชายหนุ่มคนนี้เขามา
"ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้"
"แล้วถ้าฉันไม่ออกล่ะ"
"แกก็จะเจออย่างนี้ไง" ชายหนุ่มใส่หมัดหนักๆที่หน้าของนาธานหนึ่งทีจนเลือดออกมุมปาก
"คุณบ้าไปแล้วหรอคะทำไมต้องทำรุนแรงด้วย"
"เธอถอยออกไปจากมันเดี๋ยวนี้" เขาสั่งเสียงเข้มแต่สาวเจ้าก็ไม่สนใจ นาธานได้โอกาสสวนกลับโรแลนด์หนึ่งครั้งทำให้ทั้งคู่มีเลือดซิบๆที่มุมปากเช่นกัน พอโรแลนด์ทำท่าจะทำร้ายนาธานอีกทีแอนเธียจึงตบหน้าเขากลับไปก่อน ทุกคนต่างตื่นตกใจกับการกระทำของหญิงสาวโดยเฉพาะคนที่ถูกตบ เขารู้สึกแย่มากๆที่เธอปกป้องคนผิด ชายหนุ่มเลือกที่จะยุติปัญหาด้วยการเดินหนีไปอีกทาง
"ขอโทษด้วยนะคะฉันไม่รู้ว่าวันนี้คุณโรแลนด์เขาเป็นอะไรถึงได้อารมณ์ร้อนขนาดนั้น"
"ไม่เป็นไรหรอกครับวันนี้ผมคงต้องกลับก่อน"
"ฉันไปส่งนะคะ"
"ไม่ต้องหรอกครับ" นาธานเดินยิ้มอารมณ์ดีออกไปเพราะวันนี้เขาสามารถทำให้โรแลนด์อารมณ์เสียและเจ็บตัวได้สำเร็จ
"คุณปู่คะทำไมถึงเป็นแบบนี้ละคะ"
"เพราะว่าตอนนี้ทั้งสองคนไม่ใช่เพื่อนกันแล้วน่ะสิ"
"อะ อ้าว"
"เรื่องราวมันยาวน่ะปู่ว่าหนูคงต้องหาคำตอบเอาเอง"
"ผมช่วยคุณแอนเธียได้ครับ"
"งั้นฝากด้วยนะ" คุณปู่ตบหลังบรูโนเบาๆอย่างขอบคุณ มื้ออาหารมื้อนี้ทานไม่อร่อยเสียแล้ว
"ฉันต้องการคำตอบค่ะคุณบรูโน"
"เรื่องราวเริ่มต้นจากวันที่คุณนาธานหักหลังคุณโรแลนด์ครับ"
"หักหลัง?"
"คุณนาธานแอบคบกับคุณดาร์ลีนซึ่งเป็นแฟนของคุณโรแลนด์เชิงชู้สาวน่ะครับและที่สำคัญคุณนาธานยังหาวิธีที่จะปั่นป่วนบริษัทของเราครับ ล่าสุดก็ทำให้เสียหายหลายล้าน"
"...." หญิงสาวอ้าปากค้างตกใจ
"เมื่อกี้คุณโรแลนด์คงจะหมดความอดทนน่ะครับ"
"ฉะ ฉันไม่รู้เรื่องนี้เลย"
"ไม่รู้ก็ไม่ผิดหรอกนะครับ ตะ แต่ว่าที่คุณตบหน้าคุณโรแลนด์นั้นผมว่า.."
"ค่ะๆฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้วค่ะ ฉันต้องไปขอโทษเขา"
"ตอนนี้ผมว่ายังไม่เหมาะนะครับ รอให้คุณโรแลนด์ใจเย็นกว่านี้หน่อยจะดีกว่านะครับ"
"ไม่ได้หรอกค่ะฉันไม่อยากให้มีอะไรค้างคา ขอตัวก่อนนะคะ" หญิงสาวตั้งใจไปขอโทษชายหนุ่มโดยไม่ลืมจะหยิบอุปกรณ์ทำแผลติดมือไปด้วย
- Writer
