Chapter 3
1275 Words
นับดาวยืนตัวสั่นอยู่หน้าประตูโดยมีชายหนุ่มยืนใช้มือพิงประตูและหญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอไม่รู้จะแก้ปัญหาเฉพาะหน้ายังไงในตอนนี้และมึนงงมากกว่าทำไมเขาถึงไม่หลับ
“คุณใจเย็นๆก่อนนะคะ ดื่มไวน์สักหน่อยมั้ยคะ”
“ถ้าดื่มไวน์ก็หลับนะสิ… หรือว่าผมพูดอะไรผิดไป”
เขาเอ่ยออกมาเสียงหวานมือหนาเกลี่ยแก้มหญิงสาวอย่างหลงไหล เธอพยายามดันตัวเขาออกแต่ผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอไม่สามารถสู้แรงผู้ชายตรงหน้าได้เลย
“อย่านะคะ”
“ผมจ่ายเป็นแสนคิดว่าจะเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เหรอไง หนูน้อยเรานะยังอ่อนหัดนักเพราะฉะนั้นยอมรับผลที่ตามมานะ”
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะอุ้มหญิงสาวกลับมาที่เตียง เธอร้องออกมาเสียงดังลั่นดันตัวชายหนุ่มให้ออกห่างก่อนจะเสนอคืนเงินเขาทุกบาทเพื่อให้เขาหยุดการกระทำทุกอย่าง
“อร๊ายยยย ปล่อยนะ หยุดอย่าทำหนูนะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้ รับข้อเสนอมาแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จสิ”
เขามองหญิงสาวอย่างจริงจัง เธอกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่นก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
“งั้นหนูคืนเงินคุณทั้งหมดเลย ถือว่าเราหายกันแบบนี้ตกลงมั้ยคะ”
เธอลุ้นมากว่าเขาจะตอบตกลงและแยกย้ายกันแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมหยุดแถมยังมือไม้เลื้อยตามตัวเธออีก
“ไม่อ่ะ ไม่อยากได้เงินคืนอยากได้หนูมากกว่า”
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะพรหมจูบหญิงสาวทันที เธอร้องออกมาเสียงดังลั่นแต่ก็ถูกหยุดด้วยริมฝีปากอันเร้าร้อนจากเขา นับดาวดีดดิ้นไปมาอย่างแรงแต่สู้แรงชายหนุ่มไม่ได้เลย เธอถูกเขาซุกไซ้ตามตัวมือหนาปลดเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอออกจนหมด
“กรี๊ดดดดดด อย่านะไอ้คนโรคจิต”
“กรี๊ดดดดด”
เธอร้องออกมาเสียงดังลั่นน้ำตาไหลพรากอย่างรู้สึกกลัว เธอเคยคิดว่าตัวเองเอาตัวรอดได้เสมอแต่พอมาเจอเขาเธอกลับกลายเป็นหนูที่พร้อมจะโดนแมวขย้ำ หญิงสาวหลังตาลงก่อนจะร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นเมื่อถูกความเป็นชายของเขาล่วงล้ำเข้ามา
“กรี๊ดดดดด หนูเจ็บ”
“ขอโทษ…”
เขาเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู แต่ให้เขาหยุดตอนนี้ไม่มีทางหรอกบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์มันทำให้เขาทำอะไรโดยไร้ความยับยั้งชั่งใจ และเขาก็คิดไว้แล้วว่ายังไงต้องได้ก็เลยไม่มีความสงสารหญิงสาวใดๆ
“หนูเจ็บ ฮึก! เจ็บค่ะ”
“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว… นิดเดียว”
เขาทำตามใจปรารถนาโดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะรู้สึกเจ็บขนาดไหน หญิงสาวยังพยายามดีดดิ้นให้หลุดจากเขาร้องไห้อย่างเสียใจที่พรหมจรรย์ถูกพรากไปทั้งที่เธอตั้งใจจะเก็บรักษามันไว้ จะโทษใครก็ไม่ได้เพราะเธอพาตัวเองเข้ามาเสี่ยงเอง
“อ๊ะ! อ้าาาา”
หญิงสาวร้องครางออกมาเสียงเบามือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นหลับตาลงยอมรับสภาพกับสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนรู้แค่ว่าเธอสลบเหมือดไปเลย
สารวัตรมาวินนอนกอดหญิงสาวอย่างหมดแรงแต่พอได้นอนงีบสักพักหนึ่งก็ลืมตาตื่นขึ้นมาลูบแก้มหญิงสาวเล่นอย่างเพลิดเพลิน ชายหนุ่มลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำล้างชำระความสะอาดร่างกายและมีเลือกติดอยู่จึงรู้ว่าหญิงสาวยังบริสุทธิ์อยู่และเขาเป็นคนแรกของเธอ
“แสดงว่าคงจะวางยาผู้ชายคนอื่นจริงๆสินะ ร้ายไม่เบาเลยนะเด็กแสบเอ้ย”
เขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไว้จากนั้นก็เดินไปนั่งลงบนเตียงมองสำรวจหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงใบหน้าเปื้อนเลอะด้วยคราบน้ำตา เขาลูบผมเธออย่างเอ็นดูแต่ช่วยไม่ได้ถ้าเธอไม่มากับเขาแต่แรกก็คงไม่โดนแบบนี้
นับดาวค่อยๆได้สติลืมตาขึ้นช้าๆมองไปโดยรอบก่อนจะตาโตลุกขึ้นนั่งจากนั้นก็หยิบหมอนมาตีชายหนุ่มอย่างโกรธแค้น
“คนโรคจิตคุณข่มขื่นหนู”
“หยุดตีเดี๋ยวนี้เลยนะนับดาว”
“ไม่! คุณมันเป็นคนไม่ดี คุณมันร้ายกาจมากที่ทำกับหนูแบบนี้ ฮืออออ คนสารเลว”
หญิงสาวหยุดตีก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ สารวัตรมาวินเท้าคางมองเธอไม่รู้จะขอโทษยังไงเพราะครึ่งหนึ่งก็เพราะเธอมีส่วนผิดและเธอต้องยอมรับว่าตัวเองผิดจริงๆ
“ใครให้ไปหลอกลวงคนอื่นแบบนั้นล่ะ รู้มั้ยว่ามันผิดไปหลอกเอาเงินเค้าแล้วไปวางยาเค้าแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ”
“หนูไม่ได้หลอกสักหน่อย”
เธอเอ่ยออกมาเสียงอ่อยรู้ทั้งรู้ว่าที่ทำมันผิดแต่เธอก็ทำเพราะอยากจะหาเงินไปจ่ายค่าเทอม ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เธอจะเรียนจบและอยากจะตั้งใจให้มากที่สุดจึงทำทุกวิธีให้ได้เงินมาโดยไม่รู้ผิดถูก
“แน่ใจเหรอว่าไม่ได้หลอกใคร ไอ้ที่เค้าบอกว่าเสียเป็นแสนแขนไม่ได้จับคืออะไร”
“ก็พวกนั้นมันหื่นกามเองนี่นา ฮึก! แต่คุณตั้งใจใช่มั้ย รู้อยู่แล้วว่าหนูจะหลอกแล้วคุณทำไมไม่แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเล่า หนูแค่หาค่าเทอมเรียนหนังสือมันผิดตรงไหน ฮือออ”
หญิงสาวร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นห้องมือเล็กปาดน้ำตาสะอื้นหนักมากเสียใจที่ตัวเองเสียตัวให้กับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันวันเดียว คนที่จะพรากพรหมจรรย์ของเธอไปได้ต้องเป็นพ่อของลูกสิไหงเป็นใครก็ไม่รู้ไปซะได้
“คือตกลงว่าผมผิดเหรอ… นี่คุณเอาเงินไปตั้งแสนหนึ่งเลยนะจะไม่ยอมเสียอะไรหน่อยเหรอ ผมไม่ใช่ไอ้พวกเสี่ยหน้าโง่ที่ยอมให้หลอกนะ”
เธอหยิบหมอนมาปาใส่เขาอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ สารวัตรมาวินลุกขึ้นสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆ นับดาวดีดดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมแต่แรงเขามีมากทำให้เธอต้านทานไม่ไหว
“ปล่อยนะ”
“อย่าดื้อสินอนค้างที่นี่แหละพรุ่งนี้ค่อยกลับ”
“ไม่! หนูเกลียดคุณไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกนะ จากนี้ไปคุณจะไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวหนูอีก แสนหนึ่งที่คุณจ่ายมามันไม่สามารถชดใช้สิ่งที่หนูเสียไปด้วยซ้ำ”
เธอตะโกนใส่หน้าเขาอย่างโมโหพยายามจะไปเก็บของกลับแต่ชายหนุ่มไม่ยอมอุ้มเธอไปนอนบนเตียงตามเดิม
“สงสัยต้องโดนอีกสักรอบมันถึงจะดีขึ้นใช่มั้ย”
“กรี๊ดดดดดด ไม่เอานะ อย่า… อย่า อร๊ายยย”
เธอร้องออกมาเสียงดังลั่นก่อนจะเงียบไปเมื่อถูกชายหนุ่มจูบปิดปากอีกครั้ง และเธอก็มีความสัมพันธ์กับเขาอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
‘แสบแบบนี้แหละเขาชอบนัก จะกำราบให้อยู่หมัดเลยคอยดูเถอะ!’
- Writer
