ทุกอย่างเป็นไปตามคาด… เราเริ่มติวกัน ในขณะที่พี่เจ้ายังคงนอนอยู่ในห้อง
ความอึดอัดแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ หลังผมและพี่จุนกำลังจะเริ่มติวกันในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ แล้วเพราะความที่เรายังไม่ได้สนิทกัน นั่นจึงทำให้ผมรู้สึกกังวลอยู่เล็กน้อย เหตุเพราะกลัวว่าการติวครั้งนี้จะทำให้ผมขายขี้หน้า
“หยกไม่ต้องกังวลนะ พี่ใจดี…แล้วถ้าเราไม่เข้าใจเรื่องไหนก็ถามได้ตลอดเลยนะ ไม่ต้องอาย แล้วก็อย่าปล่อยผ่านด้วย เข้าใจไหม?” ราวกับพี่จุนรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะจู่ ๆ อีกฝ่ายก็พูดขึ้น ขณะที่กำลังไล่เปิดหน้าหนังสือติวที่ผมพกมาด้วย
“โอเคครับ แต่พี่จุนต้องใจเย็น ๆ กับหยกนะ เพราะหยกหัวช้า” ผมพยักหน้ารับ พร้อมเอ่ยเตือนอีกคนกลับไปด้วย เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายมาหงุดหงิดผมในเรื่องนี้
โดยปกติผมก็เป็นคนหัวช้าอยู่แล้ว ยิ่งคราวนี้ต้องมาติวกับคนที่แอบชอบอีก ผมก็คงยิ่งหัวทึบเข้าไปใหญ่ เพราะไหนจะเขินพี่เขา ไหนจะต้องคอยตอบ
