“ไม่รู้จักสเปร์พริกไทยหรืออย่างไร โง่เง่าเสียจริง”
“!”
“เจ้าพูดบ้าอะไรนางบ้า”
“บ้าอย่างนั้นหรือ ได้เช่นนั้นก็คอยดูว่าคนบ้าอย่างข้าจะจัดการกับพวกเจ้าอย่างไรบ้าง”
“หากว่าเจ้ากล้าทำอะไรข้าๆ จะแจ้งทางการให้จับตัวพวกเจ้าไปขังคุกอย่างแน่นอน”
“ลองไปแจ้งทางการดูสิด้วยสภาพของสามีข้าและลูกชายของข้าในตอนนี้แล้ว น่ากลัวว่าพวกเจ้าต่างหากเล่าที่จะต้องติดคุกกันเสียเอง”
“นี่เจ้า!”
“หุบปากเน่าๆ ของเจ้าเสีย! แล้วรีบออกไปจากบ้านของข้าก่อนที่ข้าจะหมดความอดทนไปมากกว่านี้”
“ไว้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าแน่! พวกเจ้ามันจนตรอกถึงเพียงนี้จะเอาปัญญาที่ไหนหาเงินมาใช้หนี้ข้า ปากดีไปเถอะอีกไม่กี่วันที่นี่ก็เป็นของข้าแล้ว”
“ถุย! จะไปดีๆ หรือจะให้ข้าลากเจ้าออกไป”
ไป๋ฉางอวี้ไม่พูดเปล่านางก้าวเท้าเข้าไปใกล้สตรีน่าเกลียดผู้นั้นทีละก้าวก่อนจะเหยียบไปที่ข้อเท้าของนางอย่างแรง
“กรี๊ด! นางเด็กบ้าข้าเจ็บนะ!”
“ข้าให้เจ้าพูดอ
