ครึ่งชั่วยามผ่านไป[1]
หลังจากนางอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลาเข้านอนเสียทีเมื่อสองเท้าก้าวเข้ามาในห้องนอนที่มีเพียงห้องเดียวในบ้านก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยขึ้นมาทันใด
ไป๋ฉางอวี้เดินกลับเข้าไปในบ้านก็เห็นผู้เป็นสามีกำลังจัดที่นอนของตนบนเตียงเล็กๆ ด้านข้างโต๊ะทำงานของเขา
“ท่านทำอะไรหรือ”
“จัดที่นอนอย่างไรเล่า”
“นี่ใช่ที่นอนตรงไหน ง่วงก็ไปนอนในห้องสิเจ้าคะ”
“เจ้าว่าอะไรนะ”
“ข้าบอกว่าพาอาหยวนไปนอนในห้องได้แล้ว”
“แต่ว่า”
“ไม่มีแต่เจ้าค่ะเข้าไปนอนได้แล้ว เร็วเข้าวันนี้ข้าทำงานบ้านทั้งวันเหนื่อยแล้วก็ง่วงมากแล้ว”
ไป๋ฉางอวี้ไม่พูดอย่างเดียวนางดึงรั้งเอาแขนของสามีไปด้วย เหวินเซียวเย่แม้จะแปลกใจไม่น้อยกับการกระทำของนางแต่ก็ยอมให้นางฉุดลากเข้าห้องไปแต่โดยดี
อาหยวนเองก็ดูจะแปลกใจที่มารดาเปลี่ยนไปทั้งยังอนุญาตให้เขาและบิดาเข้าไปนอนร่วมห้องด้วย เมื่อเด็กน้อยเข้ามาในห้องนอนที่ถูกทำความสะอาดใหม่เรีย
