"ให้ตายสิ ไม่อยากเชื่อเลยว่าทั้งหมดนี่จะเป็นเรื่องจริง"
"ฉันรู้" แซมยกแก้วชาทรงจีนขึ้นจิบ "แต่นายก็เห็นกับตาแล้วนี่ ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้นายสบายใจขึ้นเหมือนกัน"
"โลกนี้มันบ้าไปกันใหญ่แล้ว"
แซมจิบชาอีกครั้งเพื่อให้มันหมดไป เพื่อความสบายใจของเจ้าของบ้าน รอนทำท่าจะยกกาน้ำชาเติมให้อีกครั้ง แต่แซมรีบยกมือห้ามไว้
"เดี๋ยวฉันต้องไปแล้ว"
รอนพยักหน้าและวางกาน้ำชาลง แซมมองนาฬิกาที่บอกเวลาเจ็ดโมงเช้าก่อนจะรีบลุกลี้ลุกลนเก็บของใส่กระเป๋า นักสืบหนุ่มที่เห็นท่าทางที่ดูรีบร้อนของหญิงสาวจึงรีบตะโกนถามแซมที่กำลังใส่รองเท้าอยู่หน้าประตูพร้อมกับพยายามหยิบไม้ค้ำมาเดินตามเธอให้ทัน
"วันนี้ไม่มีเข้าเวรเช้าไม่ใช่หรอ?"
"ต้องเอามอเตอร์ไซค์ไปเช็คสภาพน่ะ"
"ให้ไปส่งมั้ย?"
แซมส่ายมือเป็นการบอกปฏิเสธก่อนจะเดินไปที่มอเตอร์ไซค์ของเธอ แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้นักสืบสาวเหยียบเชือกรองเท้าผ้าใบที่ผูกไม่แน่นจนหน้าทิ่ม
