[ตอน 2] สาวน้อยผูัโชคดี
1006 Words
แซมเดินผ่านฝูงชนที่ยืนออกันด้านหน้าจุดประชาสัมพันธ์พลางเสียบหูฟังและเปิดเพลงจนดังสุด เพราะเธอไม่อยากได้ยินเสียงนินทาที่ว่านักสืบใหม่ของกรมตำรวจลอส แองเจลลิส มาสายในวันแรกของการทำงาน ในที่สุดแซมก็มาถึงโต๊ะทำงานที่มีป้ายชื่อของเธอ
"เธอมาสายนะ"
แซมได้ยินแต่ไม่สนอีกฝ่าย เมื่อเห็นโต๊ะทำงานที่ไม่มีแฟ้มคดีวางไว้ตามที่ควรจะเป็นแซมจึงนึกแปลกใจ เธอเดินไปที่โต๊ะข้างๆ มองป้ายชื่อสลับกับชายตรงหน้าที่กำลังนั่งอ่านแฟ้มครู่หนึ่งก่อนจะถอดหูฟังออก
"นายชื่อ...รอน โอเค ทำไมที่โต๊ะฉันถึงไม่มีแฟ้มคดีเลย?"
เจ้าหน้าที่หนุ่มลูกครึ่งเอเชียกล่าวโดยที่ยังก้มหน้าอ่านแฟ้มคดี "อย่างแรก เธอมาสาย อย่างที่สอง เราแจกคดีกันหมดแล้วตอนที่เธอยังไม่มา เข้าใจนะ"
รอนมองแซมก่อนจะปิดแฟ้มและพิมพ์ข้อมูลคดีในคอมพิวเตอร์ต่อ แซมอยากจะพูดสวนกลับไปหรือไม่ก็ทุบโต๊ะทำงานให้ชายหนุ่มตกใจเล่นๆ แต่เธอก็ยอมลดมือลงก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน หญิงสาวถอนหายใจพร้อมแหงนมองเพดาน ยกมือกุมขมับและฟุบลงบนโต๊ะ
แซมนึกหงุดหงิดกับตัวเอง แต่ทันใดนั้นหญิงผิวสีในชุดสูทสีน้ำเงินก็เดินเข้ามาและหยุดที่โต๊ะทำงานของเธอ สาวแอฟฟริกัน-อเมริกันวัยสามสิบปลาย ผมทรงบ็อบประบ่าที่ทำให้เธอดูเหมือนหัวหน้าแผนกเพียงส่งแววตากลมโตจ้องมาแซมพร้อมกับแฟ้มคดีในมือ
"เด็กใหม่ใช่มั้ย?"
"ค่ะ ดิฉันเจ้าหน้าที่แซม ฮันเตอร์ คือฉันเพิ่งจะมาประจำวันนี้เป็นวันแรกน่ะค่ะก็เลย..."
"ไม่ต้องกังวลหรอก เด็กใหม่ที่นี่มาสายกันทั้งนั้น จราจรเมืองนี้มันห่วยแตก" หญิงผิวสีกล่าวพลางทำมือหยุดให้แซมไม่ต้องพูดต่อ ก่อนจะยื่นแฟ้มคดีในมือให้เธอ
"ฉันอ่านประวัติเธอมาแล้ว เธอโดดเด่นมากเลยนะในโรงเรียนตำรวจ คิดว่าเธอคงสนใจคดีนี้" แซมค่อยๆ ยื่นมือรับแฟ้มจากอีกฝ่าย "แล้วก็เรียกฉันว่าฮิลลี่ ฮานดิต หัวหน้าแผนกฆาตกรรม"
'หัวหน้าแผนกฆาตกรรม...งั้นหรอ?'
ฮิลลี่ยิ้มแล้วเดินจากไป แซมสงสัยว่าคดีฆาตกรรมแบบนี้ควรจะมีเจ้าหน้าที่คนอื่นอยากได้มากกว่าคดีทั่วๆ ไป แต่หัวหน้าแผนกกลับส่งมันมาให้เด็กใหม่อย่างเธอ แซมจึงเริ่มเปิดแฟ้มคดีและอ่านอย่างตั้งใจ
'คดีฆาตกรรมที่ถนนเจฟเฟอตัน
สถานที่ : หน้าบาร์ลักซ์ ถนนเจฟเฟอตัน
บันทึก : มีการแจ้งจากพลเมืองดีเมื่อเวลา 23.48 น. เกิดเหตุฆาตกรรมที่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง เมื่อเจ้าหน้าที่ไปถึงก็พบศพหญิงสาวถูกยิงเสียชีวิต เช็คบัตรประชาชนแล้วเหยื่อชื่อแมดิสัน วอลเตอร์ ตรวจสอบที่เกิดเหตุพบปลอกกระสุน.49 ห้าปลอก คำให้การของพยานในที่เกิดเหตุบอกว่าแมดิสันออกจากบาร์และกำลังจะเรียกรถแท๊กซี่ก่อนจะมีรถแวนสีดำขับมาและเริ่มกราดยิง จากนั้นคนร้ายขับรถหนีไปอย่างรวดเร็ว'
แซมอ่านสำนวนคดีคร่าวๆ เผื่อว่าเธอจะรู้ว่าควรเริ่มที่ตรงไหน ในที่สุดเธอก็เจอชื่อเจ้าของร้านที่เกิดเหตุ แต่นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีรูปหรืออะไรที่บ่งบอกรูปพรรณได้เลย
'ควรเริ่มที่เขาสินะ'
แซมขับมอเตอร์ไซค์ที่คริสเพิ่งเอามาคืนจนถึงหน้าบาร์ชื่อเดอะ เดวิลส์ โทรท (ลำคอปีศาจ) เธอพยายามเข้าไปให้แนบเนียนที่สุดโดยเปลี่ยนชุดเจ้าหน้าที่เป็นชุดเดรสสีแดงรัดรูปให้เหมือนกับแขกทั่วไป แน่นอนว่าการป่าวประกาศว่าตนเป็นเจ้าหน้าที่ไม่ช่วยให้งานนี้ง่ายขึ้นเท่าไหร่ เพราะแซมก็พอรู้มาว่าที่นี่ไม่ค่อยจะถูกกับพวกตำรวจนัก เมื่อแซมกำลังจะผ่านหน้าประตูก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกันเธอไว้
"มาใหม่หรอ?"
"...ใช่ค่ะ"
"เสียใจนะ แต่วันนี้เราเปิดให้เข้าเฉพาะสมาชิกเท่านั้น"
หญิงสาวกลืนน้ำลาย ดูเหมือนงานแรกที่ได้มาจะยากกว่าที่คิดซะแล้ว แซมคิดข้ออ้างให้ตัวเองก่อนจะหันไปหาการ์ดอีกครั้ง
"ฉันมาหาเพื่อนน่ะค่ะ พอดีเขานัดฉันไว้"
"ให้เพื่อนคุณออกมารับสิ"
"ให้ฉันเข้าไปเถอะนะคะ"
แซมพยายามอ้อนวอนเต็มที่ แต่ดูเหมือนยังไงเขาก็ไม่ใจอ่อนยอมให้เธอเข้าไป แซมพยายามเจรจาจนเมื่อแววตาของอีกฝ่ายนั้นเปลี่ยนไปเป็นอีกแบบ ท่าทีของการ์ดเฝ้าประตูนั้นสงบลง
"เชิญเลยครับ..."
เมื่อเธอสังเกตดูแล้ว สีตาของการ์ดคล้ายกับสีตาของเทวทูตองค์หนึ่งที่เธอรู้จัก แซมหันกลับไปก่อนที่ทุกอย่างรอบๆ ตัวเธอหยุดลงเหมือนถูกแช่แข็งไว้ มีเพียงตัวเธอเท่านั้นที่ไม่กลมกลืนไปกับพวกเขา ดวงตาสีมรกตมองไปที่เทวทูตหนุ่มที่กำลังสยายปีกอยู่ริมทางเดิน แซมยิ้มและปรบมือให้
"รามิเอล...พวกคนบนสวรรค์นี่ไม่มีอะไรทำกันรึไงนะ"
"ก็ไม่เชิง ดูเหมือนคนบนสวรรค์บางคนจะสนใจเจ้าเอามากๆ ซะด้วย ข้าเลยอยากมาดูด้วยตาตัวเองว่าสาวน้อยผู้โชคดีคนนั้นเป็นใคร"
คำตอบนั้นทำแซมยกคิ้วแปลกใจ "ใคร?"
"ไม่ใช่เรื่องที่มนุษย์อย่างเจ้าต้องรู้ รีบเข้าไปทำงานของเจ้าซะก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนใจ"
และทุกอย่างก็กลับเป็นปกติพร้อมกับรามิเอลที่หายไป แซมถอนหายใจและนึกถึงคำพูดที่เขาบอก
เธอคิดถึงคำพูดนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าบาร์ตามที่การ์ดบอก ลางสังหรณ์ของเธอบอกเป็นนัยๆ ว่า การกลับมาของใครบางคนอาจจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
[จบตอน 2]
- Writer
