ฤทธิ์เสน่หาพ่อมด

ตอนที่ 1.

ร่างสูงใหญ่ของพ่อมดคีออสมาปรากฏกายที่ดินแดนหรรษา ตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากราชินีแม่มดให้มากำจัดเหล่าปีศาจทั้งหลายที่กำลังคุกคามดินแดนหรรษาอยู่

“นี่คือดินแดนหรรษาสินะ ช่างเงียบสงบและสวยงามไม่แพ้ดินแดนเวทมนตร์เลย”

พ่อมดคีออสกวาดสายตามองไปรอบๆ กายอย่างตื่นเต้น ต้นไม้ในดินแดนแห่งนี้เป็นสีเขียวมรกตมีประกายสีทองระยิบระยับแต่งแต้มตามใบ บางต้นมีรูปร่างแปลกตาไม่เคยพบเห็นมาก่อน แต่ละต้นสูงใหญ่ระฟ้ามองแทบไม่เห็นปลายยอด โคนต้นมีเห็ดงอกอยู่เต็มไปหมด ขนาดของมันใหญ่เท่าๆ กับโต๊ะตัวหนึ่ง มีหลากหลายสีสันไม่ว่าจะเป็นสีส้ม สีฟ้า สีเขียว สีแดง บางดอกก็เป็นสีดำ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าก็พบว่ามีดวงอาทิตย์สองดวงแข่งกันทอแสง ท้องฟ้าเป็นสีรุ้งเลื่อมพรายต่างจากท้องฟ้าในดินแดนเวทมนตร์ พ่อมดหนุ่มตื่นตาตื่นใจกับความงดงามแปลกใหม่ของดินแดนหรรษา เขาปรารถนาจะมาที่ดินแดนแห่งนี้มานานแล้ว แต่การจะเข้ามายังดินแดนต้องห้ามแห่งนี้ต้องได้รับอนุญาตจากราชาพ่อมดหรือราชินีแม่มดเสียก่อน

“แล้วต้นนารีผลมันอยู่ส่วนไหนของที่นี่กันนะ ข้าอยากเห็นต้นไม้ที่ออกลูกเป็นหญิงสาว”

พ่อมดหนุ่มอยากเห็นต้นนารีผลด้วยตาของตนเอง หลังจากได้ยินคำบอกเล่ามานานถึงต้นไม้ที่ออกลูกเป็นหญิงสาว ในดินแดนเวทมนตร์มีแม่มดตนหนึ่งชื่อเบลล่า นางเป็นผู้ช่วยของราชินีแม่มด เบลล่าเคยเป็นนารีผลมาก่อน นางได้รับน้ำอมฤตจากราชาพ่อมดทำให้กลายเป็นแม่มด และทำหน้าที่เป็นผู้สั่งสอนพ่อมดรุ่นใหม่ให้เรียนรู้การเสพสมในพิธีถวายสัตย์ พ่อมดคีออสเคยเสพสมกับเบลล่าครั้งหนึ่ง รสสวาทของนางทำให้เขาติดอกติดใจมาก นางมีกลิ่นกายหอมเหมือนผลไม้ป่า มีเรือนร่างอวบอัดขาวผุดผ่อง ทรวงอวบงามได้รูป และมีช่องทางสวรรค์ที่แน่นหนึบให้ความรู้สึกเหมือนหญิงสาวพรหมจรรย์ทุกครั้งยามเสพสม แถมยังยอมให้เอาจนพอใจไม่เหมือนแม่มดในดินแดนเวทมนตร์ตนอื่น ที่ยอมให้เสพสมแค่ครั้งเดียวพอเสร็จกิจก็ไม่ยอมให้ต่อรอบเพราะกลัวเครื่องในหย่อนหลวม ในดินแดนเวทมนตร์พ่อมดแม่มดสามารถเสพสมกันได้อย่างเสรี ปรารถนาตรงกันก็พากันไปเสพสมได้ ไม่มีข้อผูกมัดให้ยุ่งยาก หากรักใคร่พอใจกันก็สามารถครองคู่กันได้ แต่ถ้ามีคู่แล้วจะไม่สามารถเสพสมกับพ่อมดแม่มดตนอื่นได้อีก นอกจากคู่ของตนเท่านั้น จึงแทบไม่มีพ่อมดแม่มดคู่ไหนแต่งงานกัน  

“กรี๊ดดดดด ช่วยข้าด้วย!!!”

เสียงกรีดร้องดังก้องขึ้นทำให้พ่อมดหนุ่มรีบหันไปทางต้นเสียง มันดังมาจากทิศเหนือไม่ไกลจากจุดที่เขายืนอยู่ พ่อมดคีออสรีบวิ่งไปตามเสียงร้อง จนได้พบกับต้นเสียงก็คือหญิงสาวคนหนึ่ง ลักษณะของนางมีรูปกายเหมือนหญิงสาวทั่วไปแต่มีปีกเหมือนนก นางกำลังดิ้นรนให้หลุดพ้นจากสัตว์ประหลาดตัวใหญ่มีขนรุงรังทั้งตัวราวกับลิงยักษ์ ใบหน้าของมันยับย่นเหมือนผ้าขี้ริ้วเก่าๆ มีเขี้ยวยาวแหลมงอกออกมาจากข้างแก้ม ดวงตาสีแดงดูกระหายเลือด ริมฝีปากอ้ากว้างมีน้ำลายไหลยืด มันคือเจ้าปีศาจกามารมณ์นั่นเอง มันกำลังฝังเขี้ยวบนยอดทรวงอวบของหญิงสาว พร้อมกับฉีกกระชากเสื้อผ้าที่ทำมาจากขนนกของนางจนฉีกขาด เผยให้เห็นร่างงามขาวผุดผ่องเกือบเปลือยเปล่า เธอเอามือทุบตีดิ้นหนีสุดกำลัง แต่ก็ไม่อาจสู้แรงมหาศาลของเจ้าปีศาจกามารมณ์ได้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าปีศาจร้าย!”

พ่อมดคีออสตวาดเสียงดัง ทำให้เจ้าปีศาจกามารมณ์หยุดชะงักหันมามอง มันถอนเขี้ยวออกจากร่างของเหยื่อ มองเห็นรอยเขี้ยวเป็นรูเล็กๆ มีเลือดสีน้ำเงินไหลออกมา

“เจ้าเป็นใคร กล้ามาขัดขวางข้า”

มันปล่อยเหยื่อไว้แล้วลุกขึ้นยืนจังก้า แยกเขี้ยวยาวแหลมขู่คนขัดขวางหวังให้เกรงกลัว เหมือนที่เคยทำกับสัตว์น้อยใหญ่ในดินแดนนี้ หลังจากราชาเคร์เท่นและบรรดาฝูงเคร์เท่นได้ตายไปหมด ก็ไม่มีสัตว์ตัวใดในดินแดนหรรษาที่มันต้องเกรงกลัว การออกล่าเหยื่อจึงทำได้แบบเสรี ไม่ต้องกลัวว่าจะเข้าไปล้ำแดนของพวกเคร์เท่นอีกต่อไป เมื่อไม่กี่อึดใจก่อนหน้านี้มันได้เข้าไปในเขตของสระมรกตแล้วจับตัวนางวิหคนารีมาได้ตัวหนึ่ง พวกนางวิหคนารีจะมาเล่นน้ำที่สระมรกตทุกๆ เจ็ดวัน พวกนางมากันเป็นฝูงละหกถึงสิบตัว ในยามปกติจะมีพวกวิหคบุรุษตามมาเฝ้าป้องกันภัยให้ ในคราวนี้พวกวิหคมากันไม่ครบคู่ เหลือนางวิหคนารีสาวน้อยที่ยังไร้คู่ เมื่อพากันมาลงเล่นน้ำจนพอใจ ก็จับคู่เสพสมกันใต้โคนต้นไม้ ทิ้งให้คนไร้คู่ต้องนั่งรอเพียงลำพัง เฝ้ารอพวกของตนเสพสมกันเสร็จถึงจะพากันบินกลับไปยังดินแดนวิหคซึ่งอยู่ทางใต้ของดินแดนหรรษา พวกวิหคต่างเพลิดเพลินกับการเสพสมจนไม่สนใจว่ามีภัยร้ายคืบคลานเข้ามา กว่าจะรู้ตัวนางวิหคนารีตัวที่อยู่ลำพังก็ถูกปีศาจกามารมณ์จับพาดบ่าพาวิ่งหนีมาจากที่ตรงนั้นเสียแล้ว มันพานางมาไกลจนมั่นใจว่าพวกวิหคตามมาไม่ทันจึงวางนางลงแล้วเริ่มจัดการกินเหยื่อ แต่ไม่ทันได้กินสมใจก็ถูกขัดขวางเสียก่อน

“เจ้าคือปีศาจกามารมณ์สินะ หึ ดีแล้วที่ได้เจอเจ้า จะได้ไม่เสียเวลาตามหา”

พ่อมดคีออสจับคฑาในมือเตรียมจัดการกับปีศาจร้ายตัวแรก เขาได้รับบัญชาจากราชินีแม่มดให้มากำจัดสัตว์และปีศาจร้ายในดินแดนหรรษาเพื่อให้ดินแดนแห่งนี้กลับมาสงบสุขอีกครั้ง หนึ่งในบรรดาปีศาจและสัตว์ร้ายที่เขาต้องกำจัดคือ ปีศาจกามารมณ์

“เจ้าเป็นใคร”

ปีศาจกามารมณ์เริ่มรู้สึกระแวง ปกติสัตว์น้อยใหญ่ในดินแดนหรรษาเจอมันแยกเขี้ยวใส่ก็วิ่งหนีกระเจิง แต่เจ้ามนุษย์ผู้นี้กลับไม่มีท่าทีเกรงกลัวมันเลย มันมองดูอาวุธในมือของอีกฝ่ายแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะเบิกตากว้างจนตาแทบถลนออกนอกเบ้า เมื่อนึกขึ้นได้ว่า มันเคยเห็นคนถืออาวุธลักษณะคล้ายแบบนี้แล้วจัดการราชาเคร์เท่นจนร่างกายแหลกสลายกลายเป็นผุยผง พวกเคร์เท่นก็พากันโดนสาปจนล้มตายไปหมดสิ้น 

“ข้าคือพ่อมดคีออสแห่งดินแดนเวทมนตร์ยังไงล่ะ ข้าได้รับบัญชาจากราชินีแม่มดให้มากำจัดพวกปีศาจอย่างเจ้า”

พ่อมดคีออสประกาศก้อง พลางยกคฑาวิเศษขึ้นร่ายเวทย์พลังไฟสร้างลูกบอลไฟขนาดใหญ่ขึ้นบนอากาศ แล้วซัดลูกบอลไฟเข้าใส่ร่างใหญ่โตของปีศาจร้าย เจ้าปีศาจกามารมณ์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ มันรีบวิ่งหนีทันที แต่ลูกไฟก็ตามมาพุ่งใส่ร่างของมัน เปลวไฟโอบล้อมร่างของมัน เผาขนยาวรุงรังส่งกลิ่นเหม็นไหม้คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ มันกรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังลั่น

“อ๊าคซ์ ร้อน ร้อนเหลือเกิน โอ๊ย ดับไฟให้ข้าทีข้าร้อน อ๊าคซ์!”

พ่อมดคีออสยืนกอดอกมองดูเปลวเพลิงแผดเผาร่างของปีศาจกามารมณ์ด้วยสายตาเย็นชาไร้ซึ่งความสงสาร ภารกิจที่เขารับผิดชอบทำให้พ่อมดหนุ่มต้องทำลายอีกฝ่าย ต่อให้ต้องฆ่าหมดทั้งฝูงเขาก็ต้องทำ

“ข้าจะสงเคราะห์ให้เจ้าทรมานน้อยที่สุดแล้วกัน เจ้าปีศาจร้าย”

พ่อมดคีออสร่ายเวทย์โหมแรงไฟให้ลุกโชนกว่าเดิม เปลวไฟเผาไหม้ร่างของเจ้าปีศาจร้ายจนมอดไหม้ในพริบตาเดียว เสียงร้องราหายไปเหลือเพียงกองขี้เถ้ากองเดียว หมดสิ้นกันทีกับหนึ่งชีวิตของปีศาจกามารมณ์ตัวแรก พ่อมดหนุ่มถอนหายใจแรงเมื่อต้องฆ่าปีศาจร้ายตายไป เขาหันมาดูเหยื่อของมันที่นั่งตัวสั่นอยู่บนพื้นหญ้า หญิงสาวครึ่งนกดึงเสื้อผ้าขาดวิ่นมาปกปิดร่างกาย แต่มันไม่ช่วยอะไรเลย เสื้อผ้าขาดจนไม่เหลือชิ้นดีจะปกอะไรมิด

“เจ้าเป็นยังไงบ้าง”

พ่อมดคีออสเดินมาหยุดใกล้ๆ ร่างงาม มองสำรวจร่างเกือบเปลือยนั้นแล้วร่ายเวทย์เสกเสื้อผ้าให้นางใหม่แทนตัวเดิมที่มีสภาพไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วขาดวิ่น