เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนกับการใช้ชีวิตคนเดียวลำพังในสถานที่ที่เธอไม่คุ้นเคย เย็นวันนี้เธอมีนัดกับคุณเขมกร เจ้าของโรงแรม และธุรกิจมากมายในจังหวัดภูเก็ต หญิงสาวแต่งกายด้วยชุดเรียบง่ายกระโปรงยาวกรอมพื้น กับเสื้อยืดสีขาว ดูละมุนสะอาดตา ผมยาวมัดรวมเป็นเปียแบบหลวมๆ เดินมานั่งรอเขาที่ใต้อาคารหอพักของเธอ เพียงไม่นานรถยนต์คันหรูคุ้นตาก็จอดมาเทียบด้านหน้า
“รอนานไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถาม รอยยิ้มฉีกกว้างโชว์ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบสวยงาม วันนี้เขาแต่งกายด้วยเสื้อยืดโปโลสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงขาเต่อยาวห้าส่วนสีครีม กับรองเท้าหนังแบรนด์หรู ก้าวลงจากรถเดินมาหาเธอที่กำลังลุกเดินมาหาเขาเช่นกัน
“ไม่นานค่ะ บัวเพิ่งลงมาจากห้องไม่ถึงห้านาทีเลย”
“ดีใจที่ได้เจอนะครับ ไม่คิดว่าคุณบัวจะย้ายมาอยู่ใกล้ผมแค่นี้เอง”
“พอดีสาขานี้คนกำลังขาดน่ะค่ะ บัวเลยย้ายมา”
“เสียดายนะครับ ผมนึกว่าคุณจะลาออกแล้วมาทำงานกับผมซะอีก” หญ
