Mumukat-mukat siyang dumilat nang may tumamang liwanag sa mukha niya. Tinangka niyang gumalaw ngunit napaigik siya sa sakit. Sinipat niya ang braso, puno iyong ng galos at pasa. Inangat din niya ang kamay patungo sa mukha at kinapa iyon. Napangiwi siya sa sakit nang mahawakan ang gilid ng labi. Sinungkal pa niya ng dila iyon at nalasahan niya ang lansa ng sarili niyang dugo.
Dahan-dahan niyang pinilit iayos ang sarili paupo at tagumpay naman niyang nagawa iyon. Bumuga siya ng marahas na hininga at napakamot. Iniisip niya kung natalo ba siya sa laban, o ano. Kung magkataon kasing natalo siya, ay iyong ang unang beses para sa kaniya. At least hindi naman nakakahiya ang pagkatalo kung sakali dahil aminado siyang mahusay talaga ang lalaking nakalaban.
Napapailing siya at lumipad ang paningin
