หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จผู้ใหญ่ก็ขึ้นไปพักผ่อน เหลือแค่ลิซ่าและลูซที่นั่งอยู่ข้างล่าง
“ลูซพี่จะออกไปไหนอีกรึเปล่า” ลิซ่าหันไปถามพี่ชาย
“ออกไป” เป็นประโยคที่สองที่พราวฟ้าได้ยินผู้ชายคนนี้พูด
“ไปเที่ยวอีกล่ะสิ”
“นัดเพื่อนไว้”
“นัดไว้ที่ไหน”
“ผับที่ไปประจำนั่นแหละ” พูดพร้อมกับกดโทรศัพท์ไปด้วย
“งั้นดีเลย ลิซฝากพี่ไปส่งพราวด้วยสิ ทางผ่านพอดีใช่ไหมพราว” มือใหญ่ชะงัก เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่เขาต้องไปส่ง
“ไม่ต้องๆ ฉันกลับเองได้ นี่ยังไม่ดึกเท่าไหร่” พราวฟ้ารีบปฏิเสธ เธอไม่อยากรบกวนใคร ยิ่งไม่รู้จักกันด้วย ไม่รู้จะทำตัวยังไง
“ไม่ได้ ฉันเป็นห่วง ถ้าเธอไม่ยอมให้พี่ชายฉันไปส่ง ฉันจะเดินไปส่งเธอเองแล้วฉันก็ต้องเดินกลับมาคนเดียว” ลิซ่าหาเหตุผลมาอ้าง
“แต่ ฉันกลับเองได้จริงๆ นะ”
“แต่ฉันอยากให้พี่ลูซไปส่ง ได้ไหมพี่ชาย” ลิซ่าหันไปเอาคำตอบกับพี่ชาย ที่จ้องหน้าเพื่อนสาวเธออยู่
“อืม” คำต
