พราวฟ้าย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ร่วมเดือนและได้เข้าเรียนเป็นที่เรียบร้อยในสาขาเดิม แต่เธอต้องเรียนภาษาเพิ่มเติม การใช้ชีวิตอยู่ในต่างบ้านต่างเมืองถือว่าลำบากมากสำหรับพราวฟ้า แต่เธอก็ไม่ท้อ เธอเชื่อว่าทุกอย่างมันต้องใช้เวลาในการปรับตัว
และหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอก็ถือว่าเธอทำได้ดี
ส่วนความรู้สึกของเธอตอนนี้ เธอเริ่มทำใจได้แล้ว ทุกคนอาจจะเห็นว่าทำไมเธอไม่ร้องไห้ฟูมฟาย เธอไม่แสดงออกว่าเสียอกเสียใจตอนที่ต้องจากมา เธอบอกเลยว่าเธอเสียใจมาก แต่เธอก็ทำใจไว้แล้วเหมือนกัน เธอร้องไห้มามากพอแล้ว ร้องจนไม่มีแม้แต่น้ำตาจะไหลในวันที่ต้องจากมา
การที่ไคล์ไม่มาตามเธอ ก็เป็นคำตอบแล้วว่าเธอต้องตัดใจจริงๆ ถ้าเขามาง้อเธอสักนิด เธอก็พร้อมที่จะกลับไปอยู่กับเขาให้ครบกำหนด แต่นี่ไม่มีเลย
เธอตัวคนเดียวมาตั้งแต่เกิด ดีแค่ไหนที่มีคนอุปการะเลี้ยงดูจนมีอย่างทุกวันนี้ เธอยอมถอยออกมาเพราะไม่อยากให้ผู้มีพระคุณไม่สบายใจ
แล
