ณ.ร้านอาหารกึ่งร้านเหล้ามีดนตรีสดเล่นเพลงเพราะๆ จากนักดนตรีดังแผ่วเบาไม่อึกทึกเหมือนตามผับตามบาร์ เรียกว่าเหมาะกับหนุ่มวัยสามสิบกว่าๆ อย่างพวกเขาได้เป็นอย่างดี ครั้นจะให้ไปเบียดเสียดกับกลุ่มวัยรุ่นนักศึกษาก็ไม่ไหว ร้านเหล้าริมแม่น้ำเจ้าพระยาจึงตอบโจทย์สำหรับหนุ่มนักธุรกิจหรือในวัยทำงานทั่วๆ ไป
"ทำไมมาช้าจังวะ?"
กรณ์บ่นทักขึ้นหลังจากที่นั่งมาสักพักแล้วอัทธ์เพิ่งโผล่หน้าเข้ามาในร้าน
"โทษทีว่ะ วันนี้รับภารกิจดูแลหลาน กว่าน้องสาวกูจะกลับก็ปาเข้าไปสามทุ่มแล้ว"
อัทธ์ตอบแต่สายตาไปสะดุดกับอีกคนที่มาด้วยมากกว่า ตอนนี้นายนั่นเหมือนกับจะสนใจอยู่กับนักดนตรีบนเวทีเล็กๆ มากกว่าผู้ที่มาเยือนทีหลัง
"เออ!เข้าใจแล้ว มากูจะแนะนำให้รู้จัก นี่!เพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกันกับกูตั้งแต่ประถมชื่ออธิชนม์"
กรณ์ผายมือแนะนำ..ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาสะดุดตาในชุดสูททันสมัยไม่ผูกเนคไทจึงหันมาเป็นการทักทายตามคำแนะนำของกรณ์
