EP.03 #สมาชิก
1121 Words
“ว่าไงล่ะ เธออยากเข้า SG คลับ แต่กลับไม่รู้กฎของที่นี่เลยสักข้อ... ไม่ไหวมั้ง ฉันว่าเลิกคิดเถอะ” ฉันส่ายหัวก่อนจะส่งสายตาดุไปทางปูเป้ยัยนั่นหน้าซีดอย่างกับผีดิบทันที ฉันหมุนกำลังจะเดินออกจากห้องแต่กลับถูกมือเรียวเล็กมาดึงเสื้อฉันไว้ซะก่อน ฉันจึงหันกลับมามองด้วยความสงสัย
“งั้นซีขอเวลาหนึ่งวันค่ะ ซีจะรีบกลับไปท่องกฎของ SG คลับมาให้พวกพี่ฟังนะคะ” ยิปซีพูดเหมือนจะร้องไห้จนฉันต้องขมวดคิ้วมุ่นใส่ เธอจะร้องหาพระแสงอะไรเนี่ย ฉันไม่ได้จะฆ่าเธอสักหน่อย ฉันหันไปมองทุกคนที่อยู่ในห้อง และทั้งหมดก็พยักหน้าให้ฉันอย่างพร้อมเพรียง
เฮ้อ... เอากับพวกนี้สิ วอนหาเรื่องซะแล้ว
“ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันใหม่ละกัน” ฉันเหลือบมองปูเป้ที่แสดงความดีใจกับยัยเด็กยิปซีอย่างออกนอกหน้าด้วยความหมั่นไส้ พอยัยนั่นหันมาเห็นหน้าฉันเท่านั้นแหละรีบหุบยิ้มทันที
“นี่.. ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม? งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ พักนี้ยิ่งเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่” หนามเตยพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด แล้วก็เดินออกไปจากห้อง ส่วนยัยน้ำชาก็รีบวิ่งเข้ามาหาและโยนนิตยสารเล่มโปรดของมันใส่โต๊ะตรงหน้าฉัน ฉันนั่งลงบนเก้าอี้แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเซ็ง ๆ ขณะปรายตามองสีหน้าเบิกบานของยัยเพื่อนรักด้วยความเหนื่อยหน่าย
“อะไรของแกวะ ฉันไม่มีอารมณ์มาอ่านหรอกนะย่ะ”
“โธ่... ยัยนิว ฉันจะให้แกดูข่าวของไลท์สุดหล่อต่างหากล่ะ กรี๊ด ๆ” ยัยน้ำชาหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดอ่านพร้อมกับเอาหน้าซุกเข้าไปในนิตยสารแล้วส่งเสียงร้องกรี๊ด ๆ อย่างกับชะนีถูกน้ำร้อนลวก เป็นอะไรของแกย่ะ! มดลูกขยับหรือไง กรี๊ดอยู่ได้
“ฉันไปเรียนดีกว่า เชิญแกบ้าผู้ชายต่อไปเถอะย่ะ” แล้วฉันก็ลุกออกไปจากห้อง พร้อมกับเสียงของยัยน้ำชาที่ตะโกนตามหลังมาอย่างไม่ขาดสาย ให้มันได้ยังงี้สิ เพื่อนเลิฟ!
“อะ..อ้าว ยัยนิว! แกจะรีบไปไหนอ่ะ อ๊าย ๆ ๆ รอฉันด้วยสิแก แก๊ ๆ ๆ”
เฮ้อ...เป็นแบบนี้ทุกวันแหละค่ะ ยัยน้ำชาน่ะ เป็นพวกบ้าคนหล่อ ทั้งที่ตัวเองก็หน้าตาน่ารักมาก ปากนิด จมูกหน่อย แก้มป่อง ๆ อย่างกับตุ๊กตาเดินได้แน่ะ(ถ้ามันไม่ขยับปากพูดนะ ) แต่ไม่รู้ทำไมยัยนี่ถึงบ้าผู้ชาย(หล่อ)สุดติ่งเลย เวลาอยู่กับยัยนี่ทีไรมักจะได้ยินชื่อผู้ชายคนโน้นทีคนนี้ทีไม่ซ้ำหน้า ซึ่งฉันไม่ค่อยรู้จักหรอก บางรายไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ
ก็แหม... ฉันมันเป็นพวกประเภทแอนตี้ผู้ชายอ่ะ แต่ไม่ใช่ว่าฉันเบี่ยงเบนนะ! แค่มีภูมิคุ้มกันดีมากกว่าเวลาเจอภารกิจที่ต้องไปจัดการกับพวกผู้ชายหล่อ ๆ เนี่ยนะ ฉันค่อนข้างที่จะสบาย ๆ ไม่เสียดายเวลาตัดสัมพันธ์ แต่ยัยน้ำชานี่น่ะสิ มานั่งเฮิร์ทประจำเลยว่าไม่อยากเลิก ฉันแหละเซ็งกับยัยนี่จริง ๆ
แต่สุดท้ายมันก็ต้องจำใจเลิกล่ะนะ เพราะเราจะทำผิดกฎไม่ได้ฉันจึงจริงจังกับเรื่องกฎมากและก็กลัวที่จะต้องโดนยุบคลับนี้มากเช่นกัน คลับนี้เป็นเหมือนที่พักพิงสำหรับฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายมันเด็ดขาด!
สมาชิก SG คลับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นน้ำชา โบลิ่ง หนามเตย หรือแม้แต่ฉัน ทุกคนต่างก็เคยเจ็บปวดจากผู้ชายมาทั้งนั้นแหละ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงทำงานพวกนี้ไม่ได้หรอก นอกจากเราต้องมีความแค้นหรือฝังใจกลับพวกผู้ชายอยู่ลึก ๆ
สำหรับตัวฉันเองก็อยู่ใน SG คลับมาจะสามปีแล้วมั้ง ฉันเข้าคลับนี้มาตั้งแต่ยังไม่ประสีประสาเลยด้วยซ้ำ เพียงเพราะผู้ชายเลว ๆ หนึ่งที่พยายามจะทำร้ายฉันด้วยน้ำมือของคนที่ฉันคิดว่ารักในตอนนั้นนั่นแหละ โชคดีที่ฉันได้รับความช่วยเหลือจากพี่ปรายฟ้าหัวหน้าคลับคนเก่าของ SG
พี่ปรายฟ้าช่วยฉันไว้จากผู้ชายเลว ๆ คนนั้น ตอนนั้นมันกำลังจะขืนใจฉันภายในบ้านของเป้าหมายที่เป็นภารกิจของพี่ปรายฟ้าพอดี พี่เขาเลยเข้ามาช่วยฉันไว้ทัน ถ้าไม่ได้พี่ปรายฟ้าช่วยไว้ในวันนั้น ชีวิตฉันคงแปดเปื้อนไม่มีชิ้นดีไปนานแล้ว...
หลังจากนั้นเพียงไม่นานพี่ปรายฟ้าก็ชักชวนให้ฉันเข้ามาอยู่ใน SG คลับ ซึ่งฉันตอบรับโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลาเลยล่ะ! คลับนี้ช่วยสร้างเกราะคุ้มกันจากพวกผู้ชายให้ฉันทีละนิด จนทุกวันนี้ฉันไม่เคยหวั่นไหวให้กับพวกผู้ชายหล่อ ๆ อีกเลย จนโดนกล่าวขานว่าเป็นผู้หญิงเย็นชา ไร้ความรู้สึกไปโดยปริยาย
“ยัยนิว... ยัยนิวโว้ยยยย”
เฮือก.. ฉันหลุดจากความคิดทันทีเมื่อเฮียนัทตะโกนใส่หู ฉันตวัดสายตาเคือง ๆ ใส่เฮียที่นั่งอยู่ด้านข้าง
“อะไรล่ะเฮีย มาตะโกนใส่หูทำไมเนี่ย เดี๋ยวเค้าก็หูหนวกกันพอดี” ฉันแหวใส่พี่ชายตัวดี ในขณะที่เรากำลังนั่งทานอาหารมื้อค่ำกับป๊าและม้าอยู่ในบ้านหลังใหญ่แสนอบอุ่น ครอบครัวเรามีกันแค่สี่คนค่ะ สี่คนจริง ๆ นะ แม่บ้านคนสวนไม่มี
“ก็ฉันเรียกแกดี ๆ แล้วไม่หันเองนี่หว่า มัวแต่นั่งเอ๋ออยู่ได้”
แง้ว! ไอ้พี่บ้า! ว่าใครเอ๋อย่ะ ฉันออกจะน่ารักปานนี้
“ชิ! ไม่กินแล้ว.. ไปนอนดีกว่าคุยกับเฮียมากเดี๋ยวจะเอ๋ออย่างที่เฮียพูด” ฉันรวบช้อนเรียบร้อยก่อนลุกขึ้นยืนแล้วสะบัดหน้าหนีเฮียนัทอย่างมีจริตก่อนเดินขึ้นบันไดไป
“เหมือนฉันอยากคุยกับแกตายแหละ ยัยเอ๋อเอ๊ย”
“จุ๊ ๆ ตานัทอย่าว่าน้องอย่างนั้นสิลูก”
ฮิฮิ้...สมน้ำหน้าไอ้พี่บ้า โดนม้าดุเลย แบร่ ๆ ๆ ๆ ฉันหันมาแลบลิ้นแล้วทำหน้าทะเล้นใส่เฮียนัทแบบไม่ให้ม้าเห็น เฮียทำท่าจะปาช้อนใส่ ฉันเลยรีบวิ่งหนีขึ้นบันไดแบบติดเทอร์โบ
เฮ้อ~เนี่ยล่ะน้า ครอบครัวที่ฉันรัก..
- Writer
