“ไอ้เพื่อนเลว! มึงอธิบายมาเดี๋ยวนี้เลย นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นวะ ทำไมมึงมาอยู่ที่บ้านกูแถมยังในห้องน้องกูอีกต่างหาก "
เอ่อ...ฉันเริ่มมองเห็นฟีโรโมนชั่วร้ายแผ่กระจายออกมาจากตัวของเฮียนัทล่ะ กึ๋ย สยองค่ะ
“....”
เงียบสนิท… จะเงียบอีกนานไหมคะ อยากนอนจะแย่แล้วนะ
“คือ... เค้าเจอไลท์ที่สวนสาธารณะน่ะ แล้วฝนมันก็ตกหนักด้วยไลท์ก็เลยอาสาพามาส่งที่บ้าน..” ฉันเริ่มบทสนทนาขึ้นหลังจากที่อีตาบ้าไลท์ไม่ยอมปริปากตอบคำถามเฮียนัทสักที ไลท์ลุกขึ้นมายืนพิงกำแพงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่ที่รู้ ๆ คือเขาจ้องตาฉันไม่กะพริบเลยอ่ะ ฉันรีบหลบตาเขาแล้วหันไปมองเฮียนัทแทน อ๊าก ทำไมต้องมาใจเต้นตอนนี้ด้วยนะ เดี๋ยวเฮียนัทก็จับพิรุธได้หรอกยัยบ้าเอ๊ย!
“เออ แล้วไงต่อ แล้วมันมาอยู่ในบ้านได้ยังไง แถมยังเอาเสื้อผ้าฉันไปใส่อีก”
โฮก! ไอ้พี่บ้า! จะซักไซ้อะไรนักหนาเล่า คนยิ่งปวดหัวอยู่นะ! อีตาปีศาจไลท์ก็อีกคน ทำไมไม่ช่วยกั
