EP.29 #ทำยังไงดี
1171 Words
“นี่มันสมัยไหนกันแล้ว ยังมีมาเฟียอยู่ในยุคนี้อีกเหรอไง”
“มีสิคะ ที่ญี่ปุ่นไงเยอะแยะไป ไหนจะที่ฮ่องกงอีกที่นั่นอ่ะดงมาเฟียชัด ๆ” ยิปซีพูดยิ้ม ๆ ให้ยัยน้ำชาที่ทำหน้าเหวอ ฮือ ฉันเหวอกว่าแกอีกยัยบ้า!
“แล้วคนต่อไปล่ะ เข้าเรื่องต่อเหอะ”
อ่านะ ดูเหมือนหนามเตยจะเริ่มหงุดหงิดอีกรอบแล้ว ยิปซียิ้มแห้ง ๆ ให้ก่อนจะเล่าต่อ
“คนต่อไปคนที่สี่ 'พี่ยิปซัม' พี่ชายของซีเอง”
โอ้โหแฮะ ทำไมยัยปูเป้ทำหน้าแดงแบบนั้นฟะ มันร้อนขนาดนั้นเลยเหรอ
“เรามีกันแค่สองพี่น้องค่ะ พ่อกับแม่บินไปบริหารธุรกิจจิวเวอรี่ที่เยอรมันเกรดสิบจะกลับมาสักสองสามครั้ง พวกเราก็เลยอยู่ด้วยกันสองคนมาตั้งแต่มอต้น พี่ยิปซัมเป็นพี่ชายที่ดีมากค่ะ แต่ที่ทำให้ซีรู้สึกอบอุ่นขึ้นก็เพราะมีพี่ปูเป้ที่คอยช่วยเหลือพวกเราสองคนมาตลอด” ยิปซีหันไปยิ้มให้ปูเป้ที่ยืนส่งยิ้มเขิน ๆ มาให้ หน้ามันยังไม่หายแดงเลยอ่ะ
“พี่ยิปซัมเป็นคนใจดีค่ะ แต่เวลาโมโหก็น่ากลัวไม่แพ้ใครเหมือนกัน แถมยังชอบหวงชอบห่วงไม่เข้าเรื่องด้วย แต่ก็เพราะความใจดีของเขานั่นแหละถึงได้ฉายาเพลย์บอยเทวดาไป” ปูเป้พยักหน้านิดหน่อยแถมยังอมยิ้มอีกต่างหาก ไอ้นี่มันมาไม้ไหนฟะ คนสวยงง
“แล้วก็คนที่ห้าอีตาซีซาร์ เอ๊ย! คือซีหมายถึงพี่ซีซาร์น่ะค่ะ” ยิปซีทำท่าหัวเสียนิดหน่อยตอนพูดถึงชื่อนายซีซาร์ แต่ก็แกล้งทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนอาการของตัวเองก่อนจะอธิบายต่อ
“พี่ซีซาร์...” ยิปซีกัดฟันแหละ “เขาเป็นผู้ชายที่ปากจัด ปากร้ายที่สุดเลยค่ะ นิสัยก็แย่ แถมยังชอบทำตัวกะล่อนอีกต่างหาก เหมาะกับฉายาเพลย์บอยหน้าเป็นมาก ๆ เลย เขาเป็นลูกชายของเจ้าพ่อวงการหนังสือชื่อดัง พ่อของเขาเป็นเจ้าของบริษัทหนังสือพิมพ์รายใหญ่ของประเทศ แถมยังเป็นเจ้าของนิตยสาร LF นิตยสารชื่อดังของอเมริกาด้วยนะคะ รู้สึกว่าจะมีสาขาอยู่ในประเทศไทยด้วย”
“เล่มนี้ไง” ยัยน้ำชายกนิตยสารคู่ใจขึ้นมาชูพร้อมทำหน้าช็อกอีกรอบ โอ๊ะ ถึงว่าทำไมมีอีตาพวกนั้นถ่ายแบบลงนิตยสารบ่อย ๆ จนมันคลั่งไคล้ขนาดนี้
“ใช่ค่ะ ส่วนคนที่หกน่าจะเป็นพี่สกาย โอ้ คนนี้นี่แหละค่ะนักคอมพิวเตอร์ตัวยง” หนามเตยขยับตัวนิดหน่อยเหมือนสนใจคำพูดของยิปซี เอ่อ...ทำไมแกต้องกำมือแน่นอ่ะ
“พี่สกายเป็นคนที่มีนิสัยเงียบขรึม โลกส่วนตัวสูงไม่ชอบสุงสิงกับใคร แถมหัวสมองยังอัจฉริยะสุด ๆ อีกต่างหาก สามารถเจาะข้อมูลยาก ๆ ได้ทุกเรื่อง ถึงขนาดแฮคข้อมูลเข้าไปในกรมตำรวจแห่งชาติก็เคยมาแล้ว เก่งจนน่าขนลุกเลยค่ะ ฉายาเพลย์บอยอัจฉริยะก็คงเหมาะกับพี่เขาที่สุด” หนามเตยกำมือแน่นขึ้นแถมยังแม้มปากไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เหอะ ๆ มีคนเก่งกว่าแกแล้วยัยเตยเอ๊ย
“มาถึงคนสุดท้าย ก็น่าจะเป็นพี่ ‘นัททิว’ ”
“หา เธอว่าอะไรนะ” ฉันแทบจะลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินชื่อที่แสนจะคุ้นเคย
“พี่นัททิวค่ะ พี่นิวรู้จักเหรอคะ?”
“เฮ้ย อย่าบอกนะเว้ยว่าเป็น...”
“พี่ชายฉันนน!!” ไม่ต้องรอให้ยัยน้ำชาพูดจบ ฉันก็ร้องครวญออกมา แง~ อยากจะบ้าตาย นี่เฮียนัทมันไปอยู่ในคลับนี้ได้ยังไงกันเนี่ย ตาย ๆ ตายแน่งานนี้ไอ้นิวเคลียร์เอ๊ยยยยยย
“อ่า งั้นเหรอคะ เอ่อ จะให้ซีอธิบายต่อไหมคะ”
“เล่าต่อเลย ไม่ต้องไปสนใจมัน”
แง่ว ยัยเตยใจร้าย ฉันกำลังช็อกอยู่นะยะ ฮึก เกลียดแก๊!
“พี่นัททิวเป็นพี่ที่น่ารักมาก ๆ ค่ะ นิสัยสบาย ๆ ง่าย ๆ และเป็นกันเอง อาจจะติดห่าม ๆ และบ้าพลังอยู่สักหน่อยแต่ก็ดูโอเคที่สุดในกลุ่ม ส่วนเรื่องที่พี่เขามีน้องสาว อันนี้ซีก็พอจะทราบนะคะ เห็นพี่ซัมเคยเล่าให้ฟังว่าพี่นัทอ่ะหวงน้องสาวสุด ๆ"
โกหก อย่างเฮียน่ะเหรอหวงฉัน ออกลูกเป็นแพนด้ายังไม่อยากเชื่อเลย!
“รู้สึกว่าพี่นัทจะได้ฉายาเจ้าชายเพลย์บอย เพราะว่าพี่เขาดูเป็นผู้ใหญ่แถมยังชอบทำตัวอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษอีกต่างหากค่ะ”
โกหก! หลอกลวง! คนอย่างเฮียอ่ะปีศาจชัด ๆ
“ใครเป็นคนตั้งฉายาให้อ่ะ ตาบอดสุด ๆ ”
“ก็เป็นพวกสาว ๆ น่ะค่ะ”
ฉันไม่ได้ถามเธอ แค่บ่นเฉย ๆ
“เฮ้อ แล้วแกจะเอายังไงต่อไปวะยัยนิว” ปูเป้หันมาถามเมื่อฟังรายละเอียดทั้งหมดจบ ละเอียดมากเลยล่ะ ละเอียดจนไม่อยากรับรู้เลย
“ไม่รู้ว่ะ”
“ทำยังไงล่ะทีนี้ เฮียนัทแกดันเป็นเพื่อนกับไลท์ซะด้วยสิ แล้วนี่จะยังปลอมตัวเข้าไปเหมือนเดิมอีกหรือเปล่า"
“จะบ้าเหรอ พี่ซันชายน์กำชับไว้แล้วนะว่ายังไงก็ต้องเป็นยัยนิวคนเดียวเท่านั้นอ่ะ" โบลิ่งขัดยัยน้ำชาที่บอกให้ฉันปลอมตัวเข้าไป
“แต่มันผิดกฎของคลับนะ แกลืมแล้วเหรอไง”
“แต่นี่มันภารกิจพิเศษ ปูเป้อนุญาตแล้ว”
“จริงเหรอ” ยัยน้ำชาหันไปมองปูเป้เหมือนต้องการคำตอบ ปูเป้ทำได้แค่พยักหน้าเบา ๆ ก่อนที่ทั้งห้องจะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
เป็นความจริงที่โหดร้ายเมื่อพี่ซันชายน์ขอร้องให้ฉันใช้ตัวตนจริง ๆ ทำภารกิจนี้ ซึ่งฉันอยากจะต่อต้านอย่างแรง แต่พอเห็นหน้าที่อ้อนวอนด้วยน้ำตานั่นแล้ว ทำไม่ลงจริง ๆ
ตอนนี้ในสมองฉันกำลังประมวลภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาของฉัน หมายความว่าคืนนั้นในชมรมดนตรีที่โรงเรียนนานาชาติเซนต์อังดรูว์กับพวกผู้ชายหล่อเหลาหลายชีวิตที่ฉันได้พบเจอในชมรมดนตรีบ้า ๆ นั่นก็คือพวกสมาชิก PB คลับใช่ไหม
อ๊าก! แล้วฉันควรจะทำยังไงดีเนี่ยยยย เครียดอย่างแรง!
.
.
.
โรงเรียนนานาชาติเซนต์อังดรูว์
แง~ ทำไมสาวน้อยน่ารักผู้ไร้เดียงสาอย่างฉัน (เหรอ?) ต้องมายืนสวยอยู่หลังโรงเรียนชายล้วนแบบนี้ด้วยเนี่ย เป็นเพราะเมื่อหลายวันก่อนที่ฉันดันตกกระไดพลอยโจนรับภารกิจบ้า ๆ ที่ไม่อยากจะทำเป็นที่สุดจากพี่ซันชายน์สมาชิกเก่าของคลับมานั่นแหละ และภารกิจบ้า ๆ นี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องมายืนจังก้าเป็นตัวประหลาดในเครื่องแบบนักเรียนหญิงล้วนท่ามกลางสายตาหื่น ๆ ของปู้จายนับร้อยชีวิตด้วยไอเดียอันบรรเจิดเลิศล้ำของยัยน้ำชาเพื่อนรัก
- Writer
