EP.24 #โกรธแล้วนะ
1122 Words
“มากับกู... ยัยนี่มากับกูเอง”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของน้ำเสียงนิ่งเรียบที่เดินเข้ามายืนด้านข้างเฮียนัทด้วยสีหน้าเรียบเฉย เซนจิจ้องตาฉันราวกับคาดโทษจนต้องรีบหลบตาเขาอย่างหวาด ๆ อ๋า~น่ากลัวกว่าเฮียนัทอีกง่ะ มีแต่คนทำร้ายฉัน
“ว่าไงนะ! ยัยนี่มากับมึงเหรอไอ้เซน!” ไลท์ทำท่าตกใจ แถมยังชี้นิ้วมาที่หน้าฉันอีกต่างหาก ไอ้บ้า! เสียมารยาทที่สุด มันน่าจับมาตบให้คว่ำเลย
“เออ กูไปเจอเธอระหว่างทางเลยรับขึ้นรถมาด้วย... ก็แค่นั้น”
“ระหว่างทาง? เจอมันระหว่างทางเหรอ นี่แกไปไหนมาไอ้นิว! ทำไมไม่กลับบ้าน ห๊ะ! นี่มันดึกดื่นแล้วนะ! ทำไมแกถึงได้ทำตัวเหลวไหลขนาดนี้วะ!” ประโยคแรกเฮียหันไปถามเซนจิ แต่ประโยคหลังเฮียหันมาต่อว่าฉันเสียงดังอย่างฉุน ๆ
“ก็เพิ่งกลับบ้านอ่ะ ทำไมล่ะ! ทีเฮียยังกลับบ้านดึกทุกวันเลยนะ” ฉันเริ่มอารมณ์เสียแล้วเหมือนกันนะ! ขอเถียงหน่อยเหอะ!
“แต่แกเป็นผู้หญิงนะ! ส่วนฉันเป็นผู้ชาย!”
“แล้วมันต่างกันตรงไหนล่ะ! เลิกแบ่งแยกเพศสักทีเหอะ! เค้าฟังจนเบื่อแล้วนะ” ฉันเถียงเฮียนัทกลับทันควัน เหอะ! โกรธเหรอ! พอพูดความจริงก็มาโกรธ! เฮียนัทกำหมัดแน่นเหมือนพยายามสะกดอารมณ์เอาไว้ ก่อนจะลากสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เหอะ! แล้วนี่อะไร! ห๊ะ! นี่มันชุดบ้าบออะไรของแก ใครบอกให้แกแต่งตัวยั่วผู้ชายขนาดนี้ ห๊ะ! ไอ้น้องบ้า!” เฮียนัทเดินเข้ามาดึงเสื้อคลุมเซนจิออก ก่อนจะดึงชุดเดรสสั้นสีดำของฉันอย่างแรงจนชุดแทบขาด
กรี๊ดดดด ไอ้พี่บ้า จะให้ฉันโป๊ต่อหน้าผู้ชายสองคนนี้หรือไงห๊ะ!
“เอามือออกไปนะ! ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เฮียไม่เกี่ยวไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!” ฉันดึงมือเฮียนัทออกพร้อมกับออกแรงผลักสุดแรงจนเฮียนัทเซไปชนเข้ากับเซนจิพอดี
ฮึ่ย! ทนไม่ไหวแล้วนะ ตอนนี้ฉันโกรธเฮียมาก ๆ เลยล่ะ ถึงขนาดเรียก 'ฉัน' แทนตัวเองเลยด้วย
“นิวเคลียร์! แก...”
ให้ตายเหอะ! ฉันไม่เคยเห็นเฮียนัทโกรธขนาดนี้มาก่อนเลย เขาทำท่าเหมือนจะถลาเข้ามาตีฉันถ้าไม่ติดว่าเซนจิรั้งแขนเขาไว้ซะก่อน ส่วนไลท์ก็รีบดึงฉันให้ไปยืนหลบอยู่ข้างหลังเขาอย่างรวดเร็ว แง้ว! แอบใจเต้นแรงด้วยล่ะ ไม่รู้เพราะกลัวเฮียหรือเพราะอีตาบ้าไลท์ปกป้องกันแน่
“ใจเย็นน่าไอ้นัท ยังไงยัยนี่ก็เป็นน้องมึงนะ” ไลท์พยายามบังฉันให้พ้นจากรัศมีอาฆาตของเฮียนัท แต่เฮียนัทกลับสะบัดแขนออกจากการจับกุมของเซนจิแล้วตรงเข้ามาคว้าแขนฉันไว้เต็มแรง เจ็บนะ!
“ก็เพราะมันเป็นน้องกูไงล่ะ ไป! กลับบ้าน!”
“ไม่! ฉันไม่กลับกับเฮียหรอก!” ฉันสะบัดแขนเฮียนัทออกแล้วเดินไปหลบข้างหลังไลท์เหมือนเดิม แถมยังเกาะแขนเขาอีกต่างหากเพราะกลัวจะโดนเฮียนัทลากกลับไปอีกครั้ง ไลท์สะดุ้งนิดหน่อยที่อยู่ ๆ ฉันก็เดินไปคล้องแขนเขา สายตาที่เซนจิมองมาแลดูเย็นชาจนน่ากลัวเลยอ่ะ เฮียนัทจ้องมาที่มือฉันจนแทบจะพ่นไฟใส่หน้าไลท์อยู่แล้วถ้าไม่ติดว่ามีเสียงใครบางคนขัดขึ้นมาซะก่อน
“เกิดอะไรขึ้นวะ? เอะอะโวยวายลั่นคลับเลย.. เฮ้ย!” ผู้ชายผมสีทองคิ้วหนาหน้าตาน่ารักเดินเกาหัวออกมาพร้อมกับผู้ชายอีกสองคน (คุ้น ๆ หน้าอยู่คนหนึ่ง) ทั้งสามคนหันมาจ้องหน้าฉันด้วยความตกใจเหมือนเห็นหลินปิงมารำแก้บนประมาณนั้น
“เฮ้ย... ใครวะ? นี่ใครบังอาจพาผู้หญิงเข้าคลับวะ!”
“หุบปากไปเลยไอ้ซี!” เฮียนัทหันไปตวาดเสียงดังใส่ผู้ชายผมสีดำนัยน์ตาสีฟ้าหน้าโคตรจะลูกครึ่ง ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างอีตาผมทองคิ้วหนา เล่นทำทั้งสามหนุ่มยืนงงกับอาการของเฮียนัทที่เปลี่ยนเป็นโหมดโหดไปแล้ว
“กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้นิว” เฮียนัทยังไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะลากฉันกลับบ้าน แถมยังหันมาทำหน้าโหดใส่ฉันอีกรอบ
“เอ๋? นิวเหรอ? เฮ้ย! อย่าบอกนะว่ายัยตัวเล็กนี่คือน้องสาวสุดรักสุดหวงของไอ้นัทอ่ะ” ผู้ชายที่ฉันรู้สึกคุ้น ๆ หน้าเมื่อกี้เดินออกมายืนตรงหน้าไลท์ ก่อนจะก้ม (เออ ฉันเตี้ย) ลงมาแล้วยื่นหน้าเข้ามาหาฉันพลางส่งยิ้มหวานที่ดูเจ้าเล่ห์มาให้อีกต่างหาก
ทำไมห้องนี้มีแต่คนหล่อเต็มไปหมดเลยเนี่ย ถ้ายัยน้ำชามาด้วยนะมีหวังกรี๊ดจนสลบไปสิบรอบแหง
พรึ่บ!
“เอาหน้าออกไปห่าง ๆ น้องกูเลย ไอ้เร” เฮียนัทดึงคอเสื้อจากด้านหลังของอีตาเจ้าเล่ห์นั่นเหมือนกำลังระงับอารมณ์ แล้วออกแรงเหวี่ยงไปอีกทางจนอีตาเจ้าเล่ห์ถึงกับเหวอรับประทาน
“โห ไอ้นัท ไม่ต้องหวงขนาดนั้นก็ได้ พวกกูก็แค่อยากเห็นหน้าน้องสาวฝาแฝดของมึงก็แค่นั้นเอง” อีตาเจ้าเล่ห์ยกไหล่ขึ้นอย่างเซ็ง ๆ แล้วเดินกลับไปยืนที่เดิม
“ไป ๆ พวกมึงรีบเข้าห้องไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามเข้าไป” เฮียนัทโบกมือไล่พวกเพื่อนเขาด้วยความเหนื่อยใจ คนที่โดนไล่ทยอยเดินเข้าไปในห้องราวกับหมดสนุกกับอารมณ์วีนแตกของเฮียนัท แต่ก่อนจะเดินผ่านฉันไปก็ยังไม่วายหันมาส่งยิ้มให้ฉันอีกคนละที ยกเว้นอีตาหัวทองคิ้วหนาที่ยืนตีหน้านิ่งตลอดเวลาตั้งแต่ตอนที่ฉันสังเกตเห็นแล้ว “มึงสองคนก็ด้วย กูจะคุยกับน้องกู”
เฮียหันมองหน้าเซนจิสลับกับไลท์ที่ตอนนี้ทั้งสองคนยังยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน เซนจิสบตาฉันเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไป แล้วเดินตามเพื่อน ๆ เขาเข้าไปในห้อง ส่วนไลท์ก็หันมาพยักหน้าให้ฉันนิดหน่อยก่อนจะก้าวเท้าเดิน แต่ทว่าฉันกลับคว้าแขนเขาไว้ซะก่อน เขาหันกลับมามองฉันด้วยความสงสัย แล้วหันกลับไปมองเฮียนัทที่ยังทำหน้าโหดอยู่
นายอย่าทิ้งฉันนะไลท์ ฉันยังไม่อยากตายตอนเน้~
- Writer
