ผมขายให้เพื่อน

ตอนที่2

ผมเหมือนวัวในโรงฆ่าสัตว์ที่รอเวลาถึงคิวถูกเชือด คุณจะรู้สึกยังไงครับถ้าคุณรู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย ผมกลัว… และเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าก็ทรมานซะจริง

ออกัสคิดจินตนาการไปถึงรูปร่างหน้าตาของคนที่จะพาเขาลงนรก ชายแก่โรคจิต ชายอ้วนวิตถาร ไม่ก็ชายตัวขนดกซาดิสม์

แล้วเวลาแห่งความตายก็มาถึง เมื่อประตูหนาบานนั้นที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอกได้เปิดออก ออกัสหันสายตาไปโดยอัตโนมัติ เขาจ้องมองไปที่เพชฌฆาตด้วยหัวใจเต้นรัวระทึก

และเมื่อได้เห็นใบหน้าของเจ้าชีวิตเขาในคืนนี้ ชายหนุ่มแทบอยากตาย ไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ม ไม่จริง

ชายหนุ่มผู้มาเยือนช่างดูคุ้นตา เขาก้าวขายาวๆ พาร่างกายที่ชายทั้งโลกปรารถนาอยากมีเข้ามาใกล้เข้าๆ ออกัสที่นั่งอยู่บนเตียงในชุดลูกไม้สีชมพูหวานรีบก้มหน้ามุดต่ำ หัวใจเขาตอนนี้หยุดเต้นได้คงหยุดไปแล้ว

ผู้ชายเจ้าของใบหน้าหล่อเหลากว่าดาราหนังคนนี้ แย่ยิ่งกว่าชายแก่อ้วนลงพุงในจินตนาการเสียอีก

อะไรกัน เขามาที่นี่ได้ยังไง ทำไมต้องเป็นคนรู้จักด้วย แถมเรียนที่เดียวกันอีก

เขาชื่อ เต็มที่ ครับ เป็นเพื่อนที่เรียนคลาสเดียวกัน ถึงเราจะไม่เคยคุยกัน แต่ผมรู้จักเขา รู้ว่าฐานะที่บ้านค่อนข้างดี รู้ว่าเขาฮอตมากในหมู่สาวๆ และโดดเด่นในกลุ่มผู้ชาย เขามีเรื่องให้ประหลาดใจได้ตลอด แต่นี่มันก็เกินความคาดหมายเกินไป

ร่างสูงหยุดยืนที่ปลายเตียงด้านหนึ่ง ตาคมมองสินค้าที่ตนเพิ่งประมูลได้มาในราคาที่มากโข เขาเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ว่าตัวเองจะซื้อผู้ชายด้วยกันมานอน

ในขณะที่ออกัสกำลังจะช็อกตายอยู่แล้ว เต็มที่ก็เอื้อมมือมาปลดกระดุมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เผยให้เห็นหุ่นสมส่วนดูดี แต่ออกัสหรือจะกล้ามอง แล้วจากนั้น ชายหนุ่มตัวสูงก็โถมตัวลงมาคร่อมอยู่เหนือร่างของออกัส ที่ยังคงพยายามซ่อนใบหน้าจากสายตาเพื่อนชาย

เต็มที่ลากปลายจมูกคมไปทั่วใบหน้าของอีกฝ่าย ออกัสเกร็งจนเจ็บกล้ามเนื้อทุกส่วนไปหมด และเมื่อถูกเขาขบงับเข้าที่ติ่งหู ออกัสเป็นต้องร้องเสียงหลงฟังไม่เป็นคำ

“อ๊าาาา…”

ออกัสหลับตาปี๋ ได้ยินเสียงอีกฝ่ายขำเบาๆ ก่อนที่เขาจะถูกกดให้นอนราบอย่างสมบูรณ์

เต็มที่ลากปลายนิ้วลูบไล้อย่างแผ่วเบาที่ร่างกายคนตัวเล็กกว่า ก่อนจะจับใบหน้าได้รูปสวยของออกัสให้หันมาเพื่อประกบปากจูบ

ความตกใจทำให้ออกัสเบิกตากว้าง ใบหน้าหล่อคมของเต็มที่อยู่ใกล้สายตาจนออกัสตาเบลอมองไม่ชัด เมื่อเต็มที่ผละจากจูบคนที่นอนแผ่หลาอยู่ สองสายตาก็ได้ประสานกัน

ออกัสรู้สึกอับอาย ใบหน้าแดงทะลุเครื่องสำอางที่ถูกแต่งแต้มไว้อ่อนๆ ขึ้น

อ อะไรกัน หรือเขาจะจำผมไม่ได้ อาจจะใช่ก็ได้ ก็ผมไม่ได้ใส่แว่นอยู่นี่ ออกัสคิดด้วยตรรกะละครไทย นั่นทำให้เขาคลายกังวลลง