Allured

Allured 4

"Didn't you understand na ayoko ng may kasama? Can you just let me be alone, pumayag na nga akong sa bahay ka titira pati ba naman sa buhay ko papasok ka rin?"

Didn't you understand na ayoko ng may kasama?

Can you just let me be alone?

Pati ba naman sa buhay ko papasok ka rin?

It was already twelve in the midnight nung nakatulog ako nang dahil sa sinabi niya at hanggang ngayon na nasa school na ako ay paulit-ulit pa ring nagsink in sa akin yung sinabi niya sa akin. Mas iniisip ko pa nga iyon kesa sa halik.

I was indeed hurt from what he said. Pareho naming hindi ginustong magkasama sa iisang bahay. Of course! Napilitan lang ako because I don't have any choice. If I do have the option to choose then hindi ko pipiliing makasama siya pero wala eh, wala kaming choice pareho. Akala niya naman ginusto ko ito? Ang makasama ang isang napakasupladong tulad niya?

My mom said that he was autistic noong kasama ko pa sila but it never crossed on my mind na ganun siya ka sama para ipagmukha talaga sa akin na hindi niya ako tanggap sa pamilya nila but I don't need any acceptance from him.

Mr. Fillano dismissed us as soon as we heard the bell rang. Niligpit ko na yung kalat ko gawa ng marami akong naubos na papel dahil sa mga ginawa kong drawing na sa huli ay naging scratch rin naman. It's free time. Naglalakad ako sa hallway nung biglang may humawak sa braso ko at dinala ako sa isang tahimik at hindi na ginagamit na building.

It was Cass with her two friends. I knew them cause magkaklase kami sa isang subject. I was shock when she slapped me hard kaya sinampal ko rin siya pabalik.

"What was that for?! You b***h!" Nanggagalaiti kong tanong. Akala niya matatakot ako sa kanya? No way!

"That's for kissing Zain. Akin lang siya!" I hate this girl simula't sapul pa lang.

"I didn't kissed him! Tsaka isa pa walang umaagaw sa kanya, iyong-iyo siya." That's when I realized na ayoko nga pala itong babae ito. What if aagawin ko si Zain mula sa kanya? But my conscience shouts kung ito lang ba talaga yung dahilan or maybe I really like him?

The door open and Kurt entered. He doesn't have any reaction when he saw us, as if we're just invisible in him. He usually act as himself, na parang walang pakialam sa mga nangyayari. He sitted on a chair na malapit sa may bintane then wear his earphone.

"Subukan mo lang na agawin si Zain. Don't you dare." Saka sila umalis at naiwan kami ni Kurt sa iisang room na walang katao-tao. So maybe dito pala siya pumupunta kapag free time niya.

"Kurt." Pumunta ako sa harapan niya pero nakapikit lang siya.

'What?" Akala ko nga di niya ako maririnig dahil naka earphone siya.

"About last night."

"There's nothing to talk about. Sinabi ko nang ayoko sayo. Now. Leave."

Nag'init na naman yung dugo ko sa narinig ko. Pasalamat siya kagabi at nakapagtimpi ako sa inis ko sa sinabi niya. Bakit ba ayaw niya sa akin? Okay lang naman na hindi niya ako pansinin pero yung ipagmukhang wala talaga akong lugar sa pamilya nila, masakit rin yun sa akin.

Rejection. Isa sa mga bagay na kinatatakutan ko. Ito yung bagay na ayokong mangyari sa akin but here I am now pinipilit ko yung sarili ko na huwag niyang kamuhian.

"Why do you hate me so much?" A tear fell from my eye.

"It's just it is. You wouldn't dare to know."

"Would I ask you why if I didn't want to know? You're stupid."

"Then seek for it. Ask your self why." He stood. He was about to walk when I burst.

"Ganyan ka ba talaga? Bakit ba ang hirap mong pakisamahan? You're selfish! Sarili mo lang yung iniisip! Pati nga si Tita nahihirapan na sayo. You know what? Bakit ba ang hirap mong umintindi? Why are you keep on letting people go? Bakit nahihirapan kang papasukin sila sa buhay mo? Si tita na nga lang meron sayo, parang wala lang siya sayo. You're so stupid."

"Yun na nga eh. Magpapapasok ako ng kung sinu-sino lang tapos iiwan rin lang naman ako. Sa huli ako lang yung masasaktan. Alam mo ba kung gaano kasakit maiwan? It would be better to get rid of them than being hurt when time comes na nasasakal na sila kasama ka. And you know what? I hate you because mom was the only thing I do have and then what? You'll steal her? Dad leaves us already tapos ngayon pati siya mawawala nang dahil sayo? Hindi ka ba nag-iisip na sa ginawa mong pagpasok sa buhay namin, para mo na rin siyang unti-unting inaagaw sa akin?"

"You're too selfish. Iniwan na ako ng mom at dad ko kaya wala akong choice kundi ang tumira sa inyo but don't worry, someday aalis rin ako, sa panahong kaya ko nang mag-isa ulit. Natatakot lang kasi ako kapag nag-iisa, mahirap mag-isa Kurt. Napakahirap."

"Someday? Kung kailan nasasakal ka na? Kung kailan naagaw mo na siya? She's the thing I'm afraid to lost."

"Hindi ko kukunin si Tita tsaka hindi siya tulad ng daddy mo na iiwan ka."

"Shut up! Dad said that, he promised mom not to leave, he promised to me pero ano? Sumama siya sa babae niya. Alam mo, pare-pareho lang kayong mga babae, aagawin yung pinagmamay-ari na ng iba."

I slapped him. Hindi ko na kaya yung sinabi niya. It isn't true.

"How dare you."

"So? Gusto mo talagang papasukin kita sa buhay ko? You really want to enter in my world?"

"I play games different from yours, I do things differently." he added.

Nakaramdam ako bigla ng kakaiba sa sinabi niya. Tiningnan ko siya saka lamang siya nag smirk. Sa sinabi niya parang iba yung nais niyang ipakahulugan. There's something between his words, something serious I shoudn't be part and involved.

"Welcome to my world."