A real revelation..
"ANA!"
Nakatayo ako sa malapit sa kaniya. Ang simoy ng hangin ay nililipad ang aking buhok. Napalunok ako habang nakikitang umiiyak na naman si ana. Nasa puntod siya ng burol.
Naka luhod at iyak ng iyak. Bigla nalang napaluha ako. Naramdaman kong sumisikip narin ang dibdib ko. Para akong hindi makahinga habang pinapanood ang kapatid ko. Kasalanan ko, kasalanan ko kung bakit siya ganito. Pinipilit niyang kalimutan ang lahat, ang mga nangyari pero hindi parin niya magawa. Five years ago na ang nakalipas pero hindi parin niya matanggap.
Kung ako lang ang nasa posisyon niya ay ganito narin ako panigirado. Patuloy ko lang siya pinagmamasdan.at patuloy narin bumubuhos ang mga luha ko dahil sa nakikita ko.
"Ana!" Dahan dahan akong lumalapitm sa ngayon gusto niya ulit ng
