สายลมซ่อนรัก

ตอนที่ 1 ข่าวลือ

พายุ ไพรอุดม นักศึกษาหนุ่มชั้นปีที่สาม คณะวิทยาการสารสนเทศ รูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวตามสไตล์หนุ่มภาคเหนือ เป็นหนุ่มในฝันของสาวๆ หลายคน และมีฉายาเป็นคาสโนว่าตัวพ่อคนหนึ่งประจำคณะเลยก็ว่าได้

ครอบครัวของพายุถือว่าจัดอยู่ในฐานะรวยปานกลาง จากการทำธุรกิจของครอบครัว แต่เขาไม่ได้สนใจที่จะสานต่อ เพราะมีพี่ชายคือเมฆาที่ยินดีสานต่อกิจการของครอบครัวอยู่แล้ว

พายุไม่เคยควงใครอย่างเปิดเผย สาวๆ ทุกคนที่คบกับเขานั้นรู้ดีว่าอยู่ในสถานะไหนและถ้าใครอยากแสดงตัว พายุจะดับฝันด้วยการบอกเลิกเธอคนนั้นทันที ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่พร้อมมีแฟนอย่างเปิดเผย โดยที่เขาเองก็เสียใจที่ต้องบอกเลิกไป

‘คบทีละคน ไม่คบซ้อนใคร แสดงตัวเมื่อไหร่ ต้องเททันที’ มันคือสิ่งที่แหนม เพื่อนในกลุ่มของพายุบอกความเป็นตัวตนของเขาได้ตรงและถูกใจคนในกลุ่มสุดๆ

“หล่อเลือกได้ก็อย่างนี้แหละ” ฮังเลพูดขึ้นมา

“สงสารผู้หญิงว่ะ” กั้งหนุ่มเนิร์ด แสนดีที่สุดในกลุ่มบอก

กลุ่มนี้มีทั้งหมดสี่หนุ่มและสามหนุ่มที่เหลือแต่ละคนก็หน้าตาดีไม่แพ้กัน

“รอบนี้บอกเลิกน้องครีมเพราะสาเหตุอะไรเหรอครับท่านพายุ” แหนมถามเสียงยียวน พายุหน้านิ่งไม่ยอมตอบ

“ฉันรู้เว้ย” ฮังเลพูดขึ้น

“น้องครีมอวดเพื่อนว่ากำลังคบกับมัน แล้วแอบถ่ายรูปตอนไปทานข้าวด้วยกันลงในอินตราแกรม ไอ้พายุผู้ไม่อยากเปิดเผยสถานะเลยต้องชิงบอกเลิกก่อนที่บ้านมันจะรู้ว่ามันมีแฟน” ฮังเลบอกอย่างละเอียด

“คราวนี้โดนอะไรวะ” กั้งถาม

“น้องครีมก็ตบหน้ามันเว้ย” ฮังเลบอก

“สมควรแล้ว สงสารสาวๆ ที่มึงหักอกชะมัด ทำไมไม่มีใครมาหลงรักฉันบ้างว่ะ” กั้งบอก แล้วตัดพ้อสถานะโสดมายี่สิบเอ็ดปีของตนเอง ทั้งๆ ที่หน้าตาก็ดี แต่ก็ไม่มีคนเข้าหา เรียกได้ว่าหล่อแต่ไร้เสน่ห์

“สาวๆ ชอบแบดๆ เนิร์ดๆ แบบแกก็อดไป” ฮังเลบอก

ฮังเลและแหนมก็มีแฟนและเปลี่ยนแฟนบ่อยๆ แต่ไม่บ่อยเท่าพายุ และสาเหตุที่เลิกกันก็คือเข้ากันไม่ได้ เบื่อหน่าย ต่างคนต่างมีคนใหม่ เป็นเหตุผลพื้นฐานทั่วไป ไม่เหมือนกับพายุ ที่เลิกกับผู้หญิงเพียงเพราะไม่อยากให้ครอบครัวรู้ว่าเขามีแฟน

พายุมีเหตุผลที่ไม่อยากมีแฟนอย่างเปิดเผย นั่นคือเขาเลือกเรียนในคณะที่ชอบ ไม่ยอมเรียนบริหารธุรกิจอย่างที่ครอบครัวต้องการ แลกกับการที่เขาต้องตั้งใจเรียน เกรดเฉลี่ยต้องไม่ต่ำกว่าสาม และห้ามมีแฟน ถ้าผิดจากนี้ข้อใดข้อหนึ่ง ถึงจะเรียนจบในสาขานี้ตามที่ตั้งใจก็ตาม แต่พายุต้องเข้าไปบริหารงานช่วยเมฆาที่บริษัท และเพื่อนในกลุ่มของเขารู้เรื่องนี้ดี

ไม่ใช่ว่าพายุไม่เสียใจที่ต้องบอกเลิกกับครีม แต่เขาตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วว่าคบแบบไม่มีสถานะ แต่ครีมผิดคำพูดเอง และพายุยอมรับว่าเขาเห็นแก่ตัวที่คิดถึงอนาคตของตัวเองเป็นหลัก

หลังเลิกเรียน พายุและกลุ่มเพื่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน มีนักศึกษาสาวสวยหุ่นดีราวกับนางแบบยืนรอพายุอยู่ที่หน้าคณะ เธอตั้งใจมาหาพายุโดยเฉพาะ เพราะข่าวที่ว่าดาวคณะนิเทศศาสตร์ปีสองโดนคาสโนว่าอย่างพายุทิ้งดังไปทั่วในกลุ่มแฟนคลับที่ติดตามพายุอยู่

“พี่พายุค่ะ” เธอเรียกชื่อเขาแล้วเดินเข้าไปหา

“คือหนูชอบพี่มากค่ะ ถ้าพี่ยังว่าง เรามาลองคบกันดูมั้ยคะ” เธอถามเขาไปตรงๆ พายุชินกับการมีผู้หญิงมาสารภาพรักกับเขาแบบนี้อยู่ตลอดอยู่แล้ว เขาจึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก

“รู้จักพี่ดีพอรึยัง ถึงได้มาขอคบ” พายุถามเสียงเรียบ

“รู้จักดีพอที่จะไม่บอกใครว่าเราคบกัน” เธอบอกเสียงเบา พายุยิ้ม

“ทุกคนที่คบกับพี่แรกๆ ก็พูดแบบนี้แหละ พอนานเข้าก็อยากแสดงตัว ไม่มีใครอดทนรอจนกว่าพี่จะเรียนจบได้เลยสักคน” พายุบอก เขาไม่ได้เจ้าชู้ฟันไม่เลือก ทุกคนที่เขาคบเขาค่อนข้างจริงจัง ขอแค่ให้เธอรอจนกว่าเขาจะเรียนจบแล้วเข้าทำงานที่เขาชอบแล้ว เขาถึงจะเปิดตัวกับที่บ้านอย่างเป็นทางการ

แต่เพราะการที่มีผู้หญิงเข้ามาไม่ขาด ทำให้ได้รับฉายาคาสโนว่าคณะวิทยาการฯ มาโดยไม่ได้ตั้งใจ ทั้งๆ ที่เขาคบใครก็คบแค่ทีละคนแท้ๆ

“งั้นแลกเบอร์กันไว้ก่อนก็ได้ค่ะ ถ้าพี่พายุว่างเมื่อไหร่ค่อยนัดหนูไปทานข้าวด้วยก็ได้ เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น” เธอบอกแล้วค้นกระเป๋าขึ้นมา จดเบอร์โทรลงที่กระดาษโพสอิทส่งให้พายุ

“แล้วหนูที่ว่าชื่ออะไรล่ะครับ” พายุถาม ขณะที่ยื่นมือไปรับโพสอิทจากเธอ

“นิสาค่ะ ปีสอง คณะบริหารธุรกิจ” นิสาบอก เธอเป็นคนสวย แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาที่พอดีตัว มีจริตหญิงอย่างที่หญิงสาวทั่วไปมี บุคลิกดี สมแล้วที่เรียนคณะบริหารธุรกิจ

“เอาไว้ถ้าพี่ว่างพี่จะโทรหานะ” พายุบอกแล้วเก็บเบอร์โทรของนิสาไว้ที่กระเป๋าเสื้อ

นิสาเดินกลับไปรวมกับกลุ่มเพื่อนอย่างเขินอาย แล้วเดินเกาะกลุ่มกันตรงไปยังคณะบริหารธุรกิจที่อยู่คนละฟากกับคณะวิทยาการสารสนเทศของเขา

พายุหยิบกระดาษโพสอิทของนิสาขึ้นมาแล้วเปิดช่องเล็กๆ หน้ากระเป๋าสะพาย ใส่กระดาษนั้นลงไปรวมกับกระดาษจดเบอร์โทรของคนอื่นๆ ที่ยื่นเบอร์ให้เขาอีกสองแผ่น แล้วถอนหายใจออกมา

ถึงเขาไม่ได้รักครีมมากนัก เพราะเผื่อใจเอาไว้ว่าสักวันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ สักวันครีมต้องอยากเปิดเผยสถานะให้คนอื่นได้รู้ตามประสาผู้หญิงทั่วไปที่อยากอวดแฟน โดยเฉพาะแฟนที่ทั้งหล่อและมีฐานะอย่างพายุ

แต่ตลอดเวลาที่คบกันเขาก็ดูแลและเอาใจใส่เธอมาโดยตลอด เขาขอแค่เรื่องเดียวเท่านั้นคืออย่าเพิ่งบอกใครว่าคบกัน ให้รอเขาอีกแค่สองปี แต่ครีมก็ทำไม่ได้ แถมลงอินตราแกรมแล้วแท็กเขาอย่างเปิดเผย จนเขาลบแท็กออกเกือบไม่ทัน แล้วบล็อกเธอไป ก่อนจะบอกเลิกเธอในตอนเช้าของวันนี้

พายุยังไม่ตัดสินใจคบใครสักพัก เขาอยากพักเรื่องหัวใจไว้ก่อน เพราะเขาไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรกับการเลิกราในครั้งนี้ ถึงคนอื่นจะลือกันไปว่าเขาเจ้าชู้และไม่จริงจังกับใคร เปลี่ยนแฟนไม่ซ้ำหน้า แฟนเก่าแต่ละคนก็ออกมาแฉไปในทางร้ายๆ ว่าเขาทิ้งเพราะมีคนอื่นบ้าง ไม่มีเวลาให้บ้าง ชอบทำร้ายร่างกายเธอบ้าง และบางคนก็ไม่อยากเสียหน้าบอกว่าเป็นฝ่ายทิ้งเขาบ้าง แต่พายุก็ไม่เคยแก้ข่าวเหล่านั้นเลย เพราะเขาถือว่าเขาไม่มั่นคงพอที่จะจับมือเธอต่อสู้กับความจริงที่ว่าคบกัน เพียงเพราะกลัวว่าจะได้ไปช่วยกิจการของที่บ้านร่วมกับพี่ชาย

***************************

หลายสัปดาห์ผ่านไป ยังมีสาวๆ มาขายขนมจีบให้เขาอย่างไม่ขาดสาย ทั้งๆ ที่มีข่าวลือถึงพฤติกรรมเจ้าชู้ของเขาก็ตาม แต่กลุ่มแฟนคลับของเขาในเพจหนุ่มหล่อของมหาวิทยาลัยรู้ดีว่าพายุไม่ใช่คนแบบนั้น ถึงเขาไม่เคยออกมาแก้ข่าวเลยก็ตาม

แต่มีคนหนึ่งที่พายุให้ความสนใจเป็นพิเศษคือนิสา เพราะเธอเป็นคนเดียวที่เข้ามาสารภาพรักครั้งเดียวแล้วไม่ได้มาตามเซ้าซี้ขอคำตอบและทวงนัดทานข้าวจากเขาเหมือนอย่างคนอื่นๆ พายุตัดสินใจโทรหานิสาในวันหนึ่งในช่วงหลังปีใหม่เพื่อชวนเธอไปทานข้าวด้วย

“สวัสดีค่ะ” นิสารับสายเสียงสดใส

“นิสานี่พี่นะ พายุ” พายุบอก นิสากรี๊ดลั่นใส่โทรศัพท์จนเพื่อนๆ ถามว่าใครโทรมา นิสาไม่ได้บอกเพื่อนว่าเป็นพายุโทรมา เธอเลี่ยงบอกว่ารุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าโทรมา พายุพอใจในคำตอบของเธอที่บอกเพื่อนไป เขาคิดว่าเขาเลือกคนไม่ผิด

“เอ่อ ว่ายังไงคะ” นิสาถามอย่างตื่นเต้น

“วันเสาร์ตอนบ่าย พี่ว่าจะชวนไปทานข้าว สะดวกหรือเปล่า” พายุบอกตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

“สะดวกค่ะ สะดวกมากๆ เลยค่ะ” นิสาตอบอย่างตื่นเต้นจนเพื่อนในกลุ่มมองบนอย่างหมั่นไส้

“งั้นแอดไลน์พี่ตามเบอร์นี้นะ แล้ววันเสาร์ส่งโลเกชั่นมา เดี๋ยวพี่ไปรับ” พายุบอกแล้ววางสายไป

“ใครโทรมายะ” พระพายถามแซวเพื่อนสนิท

“ไม่บอก” นิสาบอกแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข ใจเต้นแรงที่คนที่เธอแอบชอบตั้งแต่วันแรกที่เข้ามหาวิทยาลัยนั้น โทรมาขอนัดทานข้าว โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ

“คนที่สวยที่สุดในกลุ่มเรากำลังจะมีแฟน เฮ้อ!” มาลีถอนหายใจอย่างอิจฉา

นิสาเป็นสาวสวยที่ได้รับคัดเลือกเป็นเดือนของเอก แต่ตกรอบแรกไม่ได้เป็นเดือนคณะ เธอมีใบหน้าสวยคม ผิวขาวเนียน หุ่นบอบบางอย่างนางแบบ จัดอยู่ในแนวสวยและเซ็กซี่แบบไม่ได้ตั้งใจ ส่วนพระพายนั้นสวยหวาน ใบหน้ารูปไข่ ผิวสีน้ำผึ้ง จมูกเรียวสวย ปากบางได้รูป สวยคนละแบบกับนิสา และมาลี ถึงไม่สวยแต่จัดว่าเป็นคนน่ารัก สดใสร่าเริง ตากลมโต ตามประสาสาวใต้ตาคมและห้าวนิดๆ เป็นอะไรที่แตกต่างแต่รวมกันแล้วก็ลงตัวมากสำหรับกลุ่มของสามสาว

“มีฟงมีแฟนอะไรล่ะ แค่นัดทานข้าวกันเฉยๆ” นิสาบอกมาลีให้เข้าใจ เธอแค่นัดทานข้าวกับพายุ ยังไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกันเลย

“ไม่รู้ล่ะ ถ้ามีแฟนแล้วปิดพวกฉัน เลิกคบทันที” พระพายพูดทีเล่นทีจริง ทำเอานิสานิ่งไป

“ฉันล้อเล่นหรอก แกจะมีแฟนหรือไม่มี มันก็สิทธิ์ของแก พวกฉันก็ได้แค่คอยห่วงและคอยเป็นที่ปรึกษาอยู่ห่างๆ เท่านั้นแหละ” พระพายบอก นิสาถึงยิ้มออกมาได้

“ฉันเตรียมไหล่ให้แกเอาไว้ซบตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะสา” มาลีบอก

“ขอบใจนะพาย มาลี ฉันรักพวกแกว่ะ” สามสาวกอดคอกันด้วยมิตรภาพและยิ้มให้กันอย่างจริงใจ

***************************