CHAPTER 28
CHIARA POV
Pag-uwi ko sa bahay, agad kong napansin na wala si Ate Giorgia sa mood. Ang dati naming masiglang bahay ay parang napuno ng isang malungkot na enerhiya. Hinayaan ko munang magtagal ang katahimikan bago ako lumapit sa kanya, nakahanda sa anumang maaaring salubungin na reaksyon.
Isa na namang araw ang dumating, puno ng bagong pag-asa at mga pangarap. Matapos ang isang buwan ng pagbabago at pag-unawa sa aming tahanan, narito na naman ako, handang harapin ang mga hamon at pagkakataon na naghihintay sa akin sa Unibersidad ng Russo.
Sa pag-aalis ko sa aming bahay, maaga akong nagpaalam kay Ate Giorgia na papasok na ako sa paaralan. Nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata, ngunit naramdaman ko rin ang suporta at pagmamahal na patuloy niyang ipinaparamdam sa akin. S
