Ameri's POV
“NO!”
Kainis ha! Seryoso ako ngayon bukod sa galit!
Pero nakatingin lang siya sa akin ng diretso, walang reaksyon ang mukha at hindi man lang nagulat sa pagsigaw ko. How could this man be so calm?! He then twitched his lips for a smirk.
“Pinagbigyan na kita, lagpas pa sa dalawang taong pinag-usapan natin. It’s your time to do your part of the bargain, ma chérie.”
I just gave him a deadly stare and marched to the kitchen. Sumandal ako sa harap ng kitchen sink. At huminga ng ilang beses. No! Not now! Ayoko pa, hindi pa ‘ko handa. Gah! Dalawang taon na ba ang lumipas? Ba’t parang ang bilis ng panahon.
“Pack your things, Ameri and we’ll fly back to Manila before dusk.” Sumunod siya sa akin dito sa kusina at sinabi niya iyon habang inuusisa ang mga prutas sa gitna ng lamesa.
