“จะออกไปข้างนอกเหรอ”
“ครับ”
ผมสูดหายใจลึก มือจับรูดสายกระเป๋าสะพายรอบหนึ่งเพื่อคลายความรู้สึกกดดันข้างใน หลังได้เจ้าอุ๋งอุ๋งมาบรรยากาศระหว่างผมกับพี่กันต์ก็ดีขึ้นแบบแปลกๆ ทั้งที่ผมกับเขาก็ไม่ได้คุยกันมากไปกว่านั้น เหมือนว่าเราไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหนมากกว่า
แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมโดนซื้อแล้วแค่ยังปากแข็งไม่กล้ายอมรับตรงๆ เพราะกลัวเสียฟอร์ม
“เที่ยว?”
“เอ่อ... คะครับ พอดีนัดเพื่อนเอาไว้แต่ไม่ต้องห่วงผมจะไม่ดื่มแน่นอน”
“ดื่มได้แต่ห้ามเมาจนพูดจาไม่รู้เรื่อง”
พี่กันต์เอ่ยเสียงขรึม ทำให้ผมนึกถึงเรื่องคืนนั้น... หรือส่วนหนึ่งที่เขาทำเรื่องแย่ๆ กับผมเป็นเพราะผมไม่เชื่อฟังเขา? อืมแต่ช่างเถอะ ผมมีความคิด มีความรู้สึกเป็นของตัวเอง จะให้ทำตามที่คนอื่นต้องการทั้งหมดคงเป็นไปไม่ได้
“งั้นผมไปนะครับ”
“อย่ากลับดึกล่ะ”
ผมแค่ยิ้มให้ ก้มหน้าสวมรองเท้าแล้วเดินออกมา คำว่า ‘อย่ากลับดึก’ เหมือนสัญญาณเ
