ใจบางๆ ของผม
6
- พี่กันต์ -
ครื้ด! ~ ครื้ด! ~
>> เอิร์ธ
ผมกำลังนั่งอ่านงานวิจัยอยู่บนโซฟา โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมาตอนตีหนึ่งครึ่ง ชื่อที่โชว์หราอยู่บนจอทำผมขมวดคิ้ว ร้อยวันพันปีมันไม่เคยโทรหาผมก่อน แล้วยังดึกป่านนี้แมร่งยังไม่นอนหรือไงวะ
ผมมองหน้าจออย่างครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนกดรับสาย
(พี่กันต์หรือเปล่าพี่ นี่ผมเอง ตะวัน! )
ผมยังไม่ทันจะได้เอ่ยทักปลายสายก็กระแทกเสียงใส่ทันที แมร่งอยู่ไหนกันวะ ทำไมเสียงดังอย่างนี้ ได้ยินไม่ค่อยถนัดเลยว่ะ
“ว่าไงนะ!? ไม่ใช่ไอ้เอิร์ธเหรอ”
(ผมตะวันพี่ ตะวัน! )
“อ่อ ตะวัน... ทำไม มีอะไร แล้วนี่มึงอยู่ไหน”
(พี่รีบมาเลยนะ ไม่งั้นผมหมดตัวแน่)
“อะไรของมึงวะ หาที่เงียบๆ คุยสิ กูไม่ค่อยได้ยิน”
ปลายสายเงียบไปสักพัก จนกระทั่งมันหาที่เงียบๆ ที่พอจะคุยรู้เรื่องได้ แล้วตะวันก็เล่าให้ผมฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงจะฟังไม่ออกทุกคำแต่ก็พอรู้ว่าพวกมันไปเที่ยวกันแล้วไอ
