“เอิร์ธ?”
ผมหันไปมองตามเสียงเรียก ร่างสูงของพี่ไนท์เดินฉับๆ เข้ามาที่โต๊ะก่อนนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้าม ที่นี่เป็นคาเฟ่อยู่ติดกับล็อบบี้คอนโดพี่ไนท์ ผมเป็นคนขอให้พี่ไนท์มาพบเองระหว่างรอเขาก็มาสั่งอาหารกินไปพลางๆ ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองหิวขนาดไหนก็ตอนที่แดกข้าวไปถึงสามจานแล้วยังไม่อิ่ม
“เกิดอะไรขึ้นวะ อย่าบอกนะว่ากินคนเดียวหมดนี่”
“ครับ ผมกินทั้งหมด”
“เฮ้ย!?” พี่ไนท์ทำหน้าอึ้งๆ
ผมไม่สนใจ ยกมือขึ้นสั่งอาหารกับพี่พนักงานเพิ่ม ขนาดพนักงานยังทำหน้าอิหลักอิเหลื่อใส่ผมเลย เหอะ ไม่เคยเห็นคนแดกเยอะหรือไง
“เออ แล้วตกลงมีอะไร จู่ๆ ก็มาหากันแบบนี้คงมีเรื่องอะไรสักอย่างละสิ”
พี่ไนท์จ้องผมด้วยสายตาคมกริบ แต่ก็ไม่ได้เร่งรัดให้ผมรีบพูด ผมเองก็ไม่อยากพูดตอนกำลังกินกลัวจะควบคุมอารมณ์ไม่ไหว โกรธมากๆ ขึ้นมาแล้วเผลอไปพ่นข้าวใส่หน้าพี่ไนท์ทำไงวะ
“ตำแหน่งที่ร้านพี่มีว่างหรือเปล่า”
“หืม? ถามทำไม”
“คือ... ผมติด
