“ลูกตาล ฉันเจอหนังสือที่แกอยาก…..ได้….” สายไหมจ้องมองทั้งสองคนสลับกันไปมา เมื่อมองเห็นเพื่อนของตัวเองมีสีหน้าที่ต่างออกไปกว่าปกติ “มีอะไรหรือเปล่า??”
“ปะ เปล่า ไหนขอดูหน่อย” ลูกตาลรีบเปลี่ยนเรื่องเดินหลบสายตาของทาเคชิมาหาสายไหม ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินมาอีกชั้นของหนังสือที่ว่า เด็กสาวยกมือขึ้นทาบหน้าอกด้านซ้าย ที่กำลังเต้นแรง พร้อมพ้นลมหายใจออกมาทางปากอย่างแผ่วเบา
“แกเป็นอะไร เหงื่อออกเยอะนะ ทั้งที่อากาศก็เย็น” สายไหมเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอพบเหงื่อเม็ดเล็กรายล้อมกรอบผมบนหน้าผากของเพื่อนสนิท สายตามองเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบหนังสือตรงชั้นวาง
“ก็ร้อนๆ ไม่รู้เป็นไร ว่าแต่ไหนหนังสือที่แกว่า” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยในทันที ก่อนที่สายตาจะมองไปตามนิ้วมือของเพื่อน แล้วหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาดู “นึกว่าจะออกมาเดือนหน้าซะอีก” เธอพูดปนยิ้มอย่างดีใจ เมื่อเห็นหนังสือนิยายที่ตัวเองรอคอยมาน
