“นิดหน่อยค่ะ ตอนเช้าดื่มนมไปแค่กล่องเดียว แต่ตอนนี้หนูต้องเปลี่ยนชุดก่อน พี่จะไปหาดีเจกับตะวันไหมคะ”
“ถ่ายรูปกันหน่อยนะครับ” ทาเคชิหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“เดี๋ยวก่อนนะ พี่มายังไงคะ” เด็กสาวสงสัยขึ้นมา เธอมองหาเพชรกล้าที่น่าจะเป็นตัวช่วยที่ดีของชายหนุ่ม แต่ก็ไร้วี่แวว
“คนเดียวครับ พี่แยกกับเพชรตอนอยู่โรงพยาบาล ส่วนเสื้อผ้าของหนูที่ยังไม่แห้ง เดี๋ยวกลับไปพี่ซักแล้วค่อยเอามาคืน”
“ห๊ะ!! หนูลืมไปเลย เมื่อคืนรีบออกมา ไม่ต้องซักนะคะ ไม่ต้องทำเลย T^T” ลูกตาลลนลานพูดออกมา เมื่อนึกถึงเสื้อผ้าของตนเองที่ลืมตากทิ้งเอาไว้ มันมีทั้งชุดชั้นในที่ถูกตากทับไปด้วยเสื้อและกางเกงของเธอ
“พี่เห็นหมดแล้วครับ สีหวานน่ารักมากครับ” ทาเคชิเอยแซวสาวน้อย พร้อมหัวเราะขำกับท่าทางเขินอายของเธออีกครั้ง “ถ่ายรูปกันครับ” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพของลูกตาลไปหลายภาพ เขาไม่ลืมที่จะอัพลงโซเชียลของตัวเอ
